บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 (ตอนที่ 157)

หนึ่งสัปดาห์ผ่านพ้นไป นโปเลียนนั่งคุยกับเกลแบร์ถึงอนาคตของตนที่เดินทางมาอียิปต์

“ครั้งแรกผมคิดว่าจะสามารถยึดครองอียิปต์และแผ่ขยายดินแดนออกไปได้ เพราะเรามีความร่วมมือ กับสุลต่าน ทิปโพแห่งแค้วนไมซอร์ และชาร์ แห่งเปอร์เซีย สุลต่านซาลิมที่ 3 แห่งจักรวรรดิออตโตมัน ทรงเปิดทางแต่วันนี้ทุกสิ่งกลับแปรผัน จักรวรรดิ ออตโตมันจับมือกับอังกฤษ ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น” นโปเลียนมีสีหน้ากลัดกลุ้ม

“ใจเย็นท่านนโปเลียน”

“ท่านครับมีข่าวด่วนจากอียิปต์ครับ นกพิราบเพิ่งนำข่าวสารมาถึงสักครู่”    ร้อยโท ลูคัส รีบรายงานนโปเลียน

“ข่าวมีอะไรว่ามา”

“ท่านนายพลกาลีเบอร์มีข่าวแจ้งท่านด่วน ข่าวนี้ได้หลุดลอดเข้ามาในอียิปต์ เพราะกองเรืออังกฤษปิดล้อม อ่าวอาบูกีร์ มีเรือสินค้าของชาวเยอรมันคนหนึ่งแล่นเข้ามาในอียิปต์ ได้นำข่าวแตกตื่นมาด้วยครับ”

“ร้อยโทลูคัสท่านพูดใหม่ซิว่า เรือสินค้าของชาวเยอรมันมาถึงอียิปต์ มันเป็นไปได้อย่างไร เยอรมันไม่เคยทำการค้ากับอียิปต์ เป็นเรื่องที่แปลกมาก”

“ท่านนายพลกาลีเบอร์ยังแปลกใจ เหมือนท่านแต่กัปตันเรือได้นำจดหมายฉบับหนึ่งมายืนยัน ท่านนายพลกาลีเบอร์ถึงได้เชื่อสนิทใจ”

          นโปเลียนมีสีหน้า งงงวย  “จดหมายอะไร” ร้อยโทลูคัสตอบ “จดหมายลายมือท่านครับ”

          “เจ้าว่าอะไรนะ จดหมายลายมือผม ผมไปเขียนจดหมายให้กับกัปตันเรือเยอรมันตั้งแต่เมื่อไหร่ ใครมาแอบอ้างหรือเปล่า ท่านนายพลกาลีเบอร์ ได้ตรวจสอบให้แน่ชัดแล้วหรือยัง” นโปเลียนถามย้ำ 

“ตรวจสอบแน่ใจแล้ว ว่าเป็นลายมือผมจริง”

“ครับท่าน ก็จดหมายของท่านเขียนถึงภรรยาท่าน และให้รับ อาดัมกับคุณเคนให้เดินทางมาพบท่านที่เมืองตูลูส”

“อ๋อ จำได้แล้ว ผมยังแปลกใจไม่หายว่าผมเขียนจดหมายถึงชาวเยอรมันที่ไหน” นโปเลียนบอกกับทุกคน

“คุณอาดัมเพื่อนคุณเคนเป็นชาวเยอรมันที่ท่านต้องการอยากพบไม่ใช่หรือครับ” ร้อยโทลูคัสบอกกับนโปเลียน

“อืมส์ ทหารไปเรียกคุณเคนมาพบผมด่วน”

“ได้ครับท่านนายพล”

บักเคนกำลังนั่งมองกำไลที่ซูซี่ทำมากับมือและใจลอยไปถึงเกาหลีเหนือที่มีการปกครองแบบเผด็จการ อำนาจอยู่ที่คน คนเดียว ทำให้เกิดเหตุการณ์ชวนสังเวช บักเคนจำเหตุการณ์ได้ดี วันที่อ่านหนังสือพิมพ์ กลางฤดูหนาวปลายเดือนมกราคม ที่เถียงนาขณะออกไปหาหนูนา พอเที่ยงก็ทานข้าวและอ่านข่าวหนังสือพิมพ์ที่ซื้อมาจากในหมู่บ้าน พออ่านถึงข่าวเกาหลีเหนือถึงกับอยากอาเจียน เลิกกินข้าว ต้องหามะขามเปียกกับเหล้าขาว มากินแก้คลื่นไส้ บักเคนไม่อยากนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านไป แต่ก็อดคิดถึงไม่ได้ มนุษย์ทำไมเป็นไปได้ถึงขนาดนี้  

บักเคนคิดถึงความอดอยากของชาวเกาหลีเหนือที่ประสบภัยพิบัติความแห้งแล้งมาเยือนเกาหลีเหนือ ช่างเหมือนที่เกิดขึ้นในฝรั่งเศสในยุคที่ตนมาประสบ ทำให้ตนต้องเสนอแนะให้แห่นางแมวขอฝน แต่ลูกเห็บดันตกหนัก ที่ฝรั่งเศสยังไม่เลวร้ายเหมือนกับยุคของตนก่อนประสบเหตุฟ้าผ่าทะลุมิติมาที่ฝรั่งเศส

บักเคนนึกถึงข่าวเกาหลีเหนือที่ตนอ่าน เกิดเหตุการณ์น่าสะพึงกลัวเกิดการฆ่าและกินเนื้อคนด้วยกันเองนี้ เริ่มลามจากการเล่นงานเหยื่อที่เป็นคนแปลกหน้าไปถึงคนในครอบครัวเดียวกัน เกิดฆาตกรรมสยองขวัญขึ้นเมื่อพ่อแท้ๆ โมโหหิว ไม่มีอะไรจะกิน จึงลงมือฆ่าลูกสาวของตนเองเพื่อทำเนื้อชาบู ระหว่างที่ผู้เป็นแม่ออกไปทำธุระข้างนอก จากนั้นก็ลงมือสังหารลูกชายเพื่อปิดปากในการเป็นผู้รู้เห็นฉากฆาตกรรมสุดสยอง ทันทีที่ภรรยากลับมาถึงบ้าน สามีจึงบอกให้ภรรยารับประทาน “เนื้อชาบู” แต่ภรรยาเกิดความเคลือบแคลงสงสัยจึงส่งชิ้นเนื้อให้กับเจ้าหน้าที่ตรวจสอบ และพบว่าเนื้อทั้งหมดเป็นชิ้นส่วนมนุษย์ ที่เป็นลูกสาวของตนเอง พ่อใจเหี้ยมถูกทางการเกาหลีเหนือเด็ดชีพด้วยการยิงเป้าด้วยปืนต่อสู้อากาศยานเพื่อไม่ให้คนเลียนแบบตาม

เหตุการณ์ในเกาหลีเหนือ มีคนถูกฆ่าทานเนื้อไม่ต่ำกว่า หนึ่งหมื่นคน ตกเป็นเหยื่อเซ่นชีวิตให้กับพวกมนุษย์กินคน สาเหตุหลักก็มาจากภาวะแห้งแล้งหนักจนไม่สามารถผลิตอาหารเพียงพอเพื่อป้อนให้กับประชาชน

อีกทั้งทางการเกาหลีเหนือก็มักจะกักตุนอาหารจากทั่วสารทิศไว้ให้แก่ประชาชนในกรุงเปียงยางเพียงเมืองเดียว ทำให้ผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมืองอื่นๆ ไม่มีอันจะกินสถานการณ์วิปริตถึงขั้นที่พ่อแม่และญาติมิตรบางรายต้องขุดศพของลูกหลานที่ตายไปนานแล้วขึ้นมากินด้วยความหิวโหย แต่ยังไม่เท่ากับบางกรณีที่มีการนำเด็กวัยไม่กี่ขวบไปต้มในน้ำเดือดเพื่อนำมารับประทาน และยังเฉือนเนื้อส่วนที่เหลือของร่างกายมนุษย์แบ่งขายให้แก่ผู้อื่นโดยอ้างว่าเป็นเนื้อแกะ การกินเนื้อคนไม่ใช่ครั้งแรก เคยเกิดเหตุการณ์นี้มาหลายครั้ง แม่น้ำลำคลองทั่วประเทศแห้งขอดจนไม่อาจทำการเพาะปลูกได้ อีกทั้งผู้นำก็นำงบประมาณไปพัฒนาอาวุธนิวเคลียร์ไม่นำมาช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน เมื่อมีไม่อาหารหลงเหลือในประเทศ ชาวเกาหลีเหนือจึงต้องฆ่ากันเองเพื่อประทังชีวิต

“เออ อ้วก… แหวะ” บักเคนนึกแล้วคลื่นไส้ ถึงกับอาเจียนออกมา

“เป็นอะไรคุณเคน ไม่สบายหรือเปล่า ถึงกับอาเจียนเลยหรือไปหาหมอไหม” ร้อยโทลูคัสถามบักเคน

“ไม่ต้อง ผมคลื่นไส้ขอเหล้าสักเป๊กอาการคงดีขึ้น”

“ท่านนโปเลียนให้มาตามคุณเคนไปพบด่วน”

“ท่านนโปเลียนอยากพบผมด่วน ท่านมีอะไรพอทราบไหม” บักเคนถาม    ร้อยโทลูคัส

“ผมไม่ทราบเห็นว่าเป็นจดหมายกัปตันเยอรมันส่งข่าวมา ท่านนโปเลียนเลยให้ผมมาตามคุณเคน”

“ได้ผมจะไปเดี๋ยวนี้ ขอแวะดื่มเหล้าสักเป๊กก่อน ท้องไส้มันปั่นป่วน” บักเคนบอกร้อยโทลูคัส

“ไปพร้อมกับผม เดี๋ยวจะจัดการเหล้าขาวให้” ร้อยโทลูคัสบอกกับบักเคน