บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 (ตอนที่ 173)

หลังจากเดินทางมาหลายสัปดาห์ วันนี้ได้ตั้งค่ายพักที่โอเอซีสใกล้กับเมืองจัฟฟาโดยมีพันเอกหญิง โคลเอ้ ได้มาเตรียมการไว้ก่อนล่วงหน้า ทำให้การเดินทางสะดวกราบรื่น

ที่พักในโอเอซีส บักเคนได้นั่งชมดาวกับซูซี่ โดยมองท้องฟ้าในทิศตะวันตก

“พี่เคนดวงดาวสวยนะคืนนี้ ดาวมีหางด้วย” ซู่ซี่บอกกับบักเคน

“เขาเรียกดาวหาง ไม่ใช่ดาวมีหาง” บักเคนอธิบายบอกซูซี่

“อ๋อดาวหาง แล้วดาวหางมีชื่อไหม” ซูซี่ถามบักเคน

“ไม่รู้ครับ เดี๋ยวจะตั้งชื่อให้ เรียกดาวหางว่า นีโอไวส์” บักเคนบอกกับซูซี่ทั้งคู่พลอดรักกันกลางทะเลทราย จนดึกอากาศเริ่มเย็นยะเยือกหลังจากกลางวันร้อนจนตับแลบ ก่อนแยกย้ายเข้าไปนอน ซูซี่นอนกับพันเอกหญิงโคลเอ้และกลุ่มทหารม้าหญิงที่ร่วมเดินทาง

ส่วนบักเคนก็ไปนอนกับร้อยโทลูคัสพันเอกเจนัวร์

รุ่งเช้าพระอาทิตย์ขึ้น นโปเลียนได้ให้รัสตัมมาตามบักเคนให้ไปพบ

“คุณเคน นายให้มาตามคุณเคนไปพบครับ” รัสตัมเดินมาปลุกบักเคน

“สักพักผมจะตามไปบักเคนบอกกับรัสตัม บักเคนลุกขึ้นมาไม่เห็นพันเอก      เจนัวร์คงจะไปพบนโปเลียนก่อนตน”

บักเคนได้ไปพบกับนโปเลียนกำลังนั่งคุยกับเกลแบร์ พลเอกบอร์น พันเอก    เจนัวร์

“สวัสดีครับทุกท่าน” 

ผมมีเรื่องอยากจะหารือกับทุกคน “เมื่อเช้านี้มีจดหมายจากพลเอกกาลีเบอร์    ส่งโดยนกพิราบสื่อสารจากอียิปต์ เร่งให้พวกเราเดินทางกลับไปด่วนเพราะตอนนี้สถานการณ์ ที่อียิปต์กำลังวุ่นวาย มีการก่อการประท้วงของนักศึกษากับชาวบ้านที่เมืองอเล็กซานเดรีย มีการประชุมใหญ่หน้าห้องสมุดอเล็กซานเดรีย ประท้วงการยึดครองของผม”

“ที่ไคโรผมล้อมปราบจนสงบราบคาบ ไม่นึกเลย ชาวบ้านกับนักศึกษาเริ่มไม่พอใจก่อหวอดประท้วงอีกครั้ง ตอนที่ผมไม่อยู่ ม๊อบเริ่มกระจายไปยังเมืองต่าง ๆ”

“พวกนักศึกษาประท้วงขับไล่ผมกับทหารให้ถอนทัพออกไปจากอียิปต์ หาว่ามายึดครองอียิปต์” นโปเลียนบอกให้ทุกคนได้ทราบ

“สงสัยม๊อบมุ้งมิ้ง น่าจะมีคนอยู่เบื้องหลัง” บักเคนเอ่ยขึ้นมาลอย ๆ

“จะม๊อบมุ้งมิ้ง ม่งเม้ง  ม๊อบอะไรผมจะจัดการให้เด็ดขาด เรายึดครองอียิปต์ เพื่อเป็นฐานต่อสู้กับอังกฤษ ถ้าเราไม่ยึดครองอังกฤษก็ยึดอยู่ดี ผมไม่สนใจ จะประท้วงก็จัดการเด็ดขาด” นโปเลียน บอกกับทุกคน

วันนี้ผมจะเข้าไปในเมืองจัฟฟา ดูผลการทดลองของคุณหมอ และนักวิทยาศาสตร์ที่กำลังค้นหายารักษากาฬโรค คุณเคนไปกับผมไหม” นโปเลียนถามบักเคน

“ไปครับ อยากไปดูว่า ไข้กาฬโรคที่เราผ่านมา คนล้มตายมากมาย นักวิทยาศาสตร์และคุณหมอได้ค้นคว้าวิจัยไปถึงไหนแล้ว”

“หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ เราออกเดินทางไปดูความคืบหน้า” นโปเลียนบอกกับบักเคน

เสียง กีบม้ากระทบพื้นหิน “กุบกับ กุบกับ กุบกับๆๆ นโปเลียนกับพันเอก        เจนัวร์ พันเอกหญิงโคลเอ้ และรัสตัม ได้ออกเดินทางไปดูนักวิทยาศาสตร์และหมอทหาร รวมทั้งหมอฮาเนมานน์ที่กำลังหาวิธีรักษาคนป่วยด้วยไข้กาฬโรค ม้าได้เดินไปบนถนนที่ปูด้วยหินทรายในเมืองจัฟฟา ที่ร้างไร้ผู้คน กลิ่นศพคนตายที่ไม่มีคนฝังทิ้งอยู่เกลื่อนกลาดตามหน้าบ้านและถนนลอยมาแตะจมูกบักเคนถึงกับอยากอาเจียน

“ทำไมทหารไม่เก็บศพไปฝังหรือเผา” นโปเลียนเอ่ยขึ้น

“ผมว่าทหารคงกลัวติดเชื้อจากศพผู้ตายน่าจะจุดไฟเผาถ้าไม่อยากจะสัมผัสศพ” เกลแบร์เสนอความเห็น

หลังจากมาได้สักพักเห็นอาคารตึกสี่เหลี่ยมหลังใหญ่ตั้งอยู่ข้างหน้า อดีตเป็นที่อยู่เชื้อพระวงศ์ แต่ต้องหลบภัยกาฬโรคหมอฮาเนมานน์จึงไปขอเช่าเพื่อเป็นที่พักและห้องทดลองรักษาคนป่วย อาคารหลังใหญ่มีอาคารเล็ก ๆ ตั้งเรียงรายที่ทำให้ด้วยหินทราย อาคารหลังใหญ่นี้ตั้งอยู่โดดเดี่ยว มีต้นอินผาลัมตั้งอยู่รายล้อม มีทหารหลายนายยืนรักษาการณ์อย่างเข้มแข็ง หมอได้ให้ตึกเล็ก ๆ เป็นที่พัก ทหารเสนารักษ์ และอาคารหลังใหญ่เป็นที่ทดลองรักษาคนไข้ที่เป็นกาฬโรค

เมื่อนโปเลียนมาถึงได้เดินขึ้นไปยังห้องทดลองพร้อมกับพันเอกเจนัวร์ พันเอกหญิงโคลเอ้ บักเคนและรัสตัม โดยมีทหารยามนำเดินขึ้นไป และได้บอกให้นโปเลียนกับพวกรออยู่ข้างนอกห้องทดลอง เพราะหมอฮาเนมานน์สั่งเอาไว้ ห้ามทุกคนเข้าไปในห้องรักษาถ้าไม่ใส่ชุดป้องกัน ทหารยามจึงไปหยิบเอาชุดป้องกันเชื้อโรคมาแจกจ่ายให้กับทุกคน

เมื่อเห็นชุดบักเคนถึงกับตาค้าง นี่มันชุดผีอีกาดำชัด ๆ  ถ้าเห็นกลางคืนคงวิ่งป่าราบแน่ นึกว่าผีอีกาออกมาหลอน สักพักหมอฮาเนมานน์ได้ออกมาพบพอดี “สวัสดีท่านนโปเลียน ท่านเกลแบร์ คุณเคน กลับมาถึงแล้วหรือ” หมอฮาเนมานน์กล่าวทักทาย

“ก่อนที่จะเข้าไปดูผู้ป่วยขอให้ทุกคนใส่ชุดป้องกัน ผมจะให้ทหารยามนำชุดมาให้ทุกคนได้ใส่ป้องกันตัว” หมอฮาเนมานน์ได้บอกกับทุกคน

ทหารยามได้นำชุดมาให้ทุกคนได้สวมใส่ หมอฮาเนมานน์ได้อธิบายให้ทุกคนได้ฟัง “ชุดนี้ทหารเสนารักษ์ ชื่อ ชาร์ล เดอ โลม ได้ออกแบบ ประกอบด้วยเสื้อคลุมยาวหนาเคลือบด้วยขี้ผึ้งและหน้ากากที่มีจงอยสำหรับใส่เครื่องหอมหรือสมุนไพรและมีกระจกปิดที่ตา เครื่องหอมหรือสมุนไพรที่ใส่ในจงอยส่วนใหญ่ได้แก่ อำพันทะเล สะระแหน่ การบูร กานพลู เชื่อว่าช่วยป้องกันกลิ่นเหม็นที่ก่อให้เกิดโรคตามและช่วยกรองอากาศ ตรงจงอยปาก สวมหมวกทรงสูง และหน้ากากคล้ายอีกา ถือไม้เท้าโดยใช้วินิจฉัยอาการโดยไม่ต้องสัมผัสตัวผู้ป่วย” หมอฮาเนมานน์อธิบาย

“โอมหัศจรรย์มากชุดนี้ สามารถป้องกันไข้กาฬโรคได้จริงหรือ” นโปเลียนสงสัยสอบถามหมอฮาเนมานน์

“ผมคิดว่าก็ป้องกันได้ระดับหนึ่ง “ หมอฮาเนมานน์ได้ตอบนโปเลียน

ทุกคนเดินเข้าไปในห้องรักษาผู้ป่วย คนไข้ที่เป็นกาฬโรคนอนเรียงรายเต็มไปหมด บักเคนมองดูวิธีการรักษาด้วยความทึ่ง

คนไข้หลายคนนอนต่อมน้ำเหลืองโต ไอ หมอทหารได้ใช้ไม้เท้าจี้ไปที่ตัว      ผู้ป่วยและสั่งให้พลิกตัว  ถ้าใครเป็นหนองก็ใช้เข็มดูดเอาหนองบริเวณที่เป็นฝีออก    ผู้ป่วยก็จะรอดชีวิต”

“การรักษาเป็นอย่างไรบ้างคุณหมอ” นโปเลียนสอบถาม

“ยารักษายังคิดค้นไม่ได้ แต่ถ้าผู้ป่วยมีฝีโตก็ใช้เข็มดูดเอาหนองออกมา และให้นอนพักฟื้นคนป่วยจะมีอาการดีขึ้น” หมอฮาเนมานน์ตอบ ทุกคนถึงกับทึ่งในการรักษา

“พวกเราออกไปนอกห้องรักษาดีกว่า อยู่ไปอันตรายอาจจะติดเชื้อได้ง่าย” หมอฮาเนมานน์บอกให้ทุกคนออกไปนอกห้องและบอกให้ทุกคนไปอาบน้ำ โดยให้แช่ตัวในน้ำผสมน้ำส้มสายชู เพื่อฆ่าเชื้อโรคก่อน