บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 (ตอนที่ 201)

“คุณเคนถ้าผมต้องอยู่อียิปต์ยาวนานผมคงต้องหาอาชีพเสริมให้กับครอบครัว นอกจากการเป็นทหาร” เกลแบร์บอกกับบักเคน

“ท่านจะหาอาชีพเสริมทำไมในเมื่อท่านก็มีทรัพย์สินมากมายในฝรั่งเศส”

“การเป็นทหาร บริวารของผมที่ต้องตามครอบครัวมาอยู่ที่อิปยต์ อาจจะเหงา ผมจึงคิดหาอาชีพให้พวกเขาได้มีงานทำบ้าง เพราะการทำงานคือหน้าที่ ได้เรียนรู้และทำให้ชีวิตไม่น่าเบื่อ ที่ฝรั่งเศสมีแหล่งท่องเที่ยว เจริญหูเจริญตามากมาย แต่ที่นี่มีแต่อากาศร้อนอบอ้าว ทะเลทราย ถ้าอยู่เฉยๆ คนของผมอาจจะเป็นบ้าไปได้ ผมจึงไม่อยากให้เขาอยู่เฉย ๆ หากิจกรรมที่ได้เรียนรู้และได้เงิน” เกลแบร์บอกกับบักเคน

“ก็ดีท่าน ท่านอยากให้คนของท่านทำธุรกิจอะไร”

“คุณเคนถนัดร้านอาหาร เปิดบาร์ที่ฝรั่งเศสจนประสบความสำเร็จ ผมก็คิดจะเปิดร้านขายชา กาแฟและอาหารที่นี่”

“ความคิดก็ไม่เลวนะท่าน คนเดินทางต้องพักแวะดื่มชา กาแฟหรือรับประทานอาหารโดยเฉพาะพ่อค้าที่เดินทางมาค้าขาย ถ้ามีร้านดีสะอาดก็ไม่ต้องทำอาหารทาน”  บักเคนยอมรับในความคิดของเกลแบร์

“ท่านควรเปิดร้านขายชา กาแฟ ที่หรูหรา ราคาแพง เพราะเป้าหมายคือพ่อค้าที่มีฐานะที่เดินทางมาค้าขายทั่วเอเชีย  อัฟริกา รวมถึงพ่อค้าร่ำรวยในเมือง และขุนนาง

“คุณเคนถ้าผมเปิดร้าน ชา กาแฟ ราคาของอาหารเป็นสิ่งจำเป็นไหม ผมจะต้องปิดป้ายบอกราคาสินค้าว่าร้านผมขายชา กาแฟ ราคาถูกดีไหม”

“ไม่จำเป็นครับท่าน ต่อให้ท่านมีบริการที่ดีที่สุด ต้อนรับลูกค้าได้ประทับใจเพียงใดก็ไม่ใช่ปัจจัยสำคัญ เพราะว่าลูกค้าที่เป็น พ่อค้าที่เพิ่งมาขายของในเมือง    เขาไม่รู้จักร้านของท่าน ส่วนพ่อค้าที่เดินทางมาค้าขายประจำเขาก็มีร้านค้าประจำอยู่แล้ว ก็ไม่มีเหตุผลที่จะมาร้านของท่าน แล้วถ้าประกาศว่าร้านเพิ่งเปิดใหม่ ลูกค้าไม่เคยเข้าร้านท่านเขาไม่มีประสบการณ์  ท่านต้องประชาสัมพันธ์ร้านเพราะลูกค้าไม่รู้ว่า ร้านท่านราคาแตกต่างจากร้านอื่นหรือไม่ หรือร้านของท่านมีอะไรดี มีอะไรแตกต่างจากร้านอื่น ยกตัวอย่างเช่น ร้านท่านขายชาดี จากซีลอน หรือกาแฟรสชาตินุ่มลิ้น ปลูกด้วยดินภูเขาไฟจากเกาะสุมาตรา ก็จะแตกต่างจากร้านอื่นได้เด่นชัด ที่ร้านอื่นไม่มีของเหล่านี้ขาย แต่ถ้าท่านขายของบอกเพียงว่าขายชา กาแฟ และอาหาร   โดยไม่แตกต่างจากร้านอื่นๆ ลูกค้าก็จะเลือกราคาถูกที่สุด เพราะร้านของท่านก็ไม่มีอะไรแตกต่างจากร้านอื่น ๆ

“ท่านเกลแบร์ท่านต้องย้ำลูกน้องของท่านนะครับอย่าบอกว่าที่ร้านทำอาหารอะไรก็อร่อยทุกอย่าง เพียงบอกว่าร้านท่านมีอาหารเด่นๆ เพียงสองสามอย่างก็พอ แต่ขอให้เด่นเพียงอย่างเดียว เช่น กาแฟจากเกาะสุมาตราแห่งเดียวในไคโรชง        แบบออตโตมัน (ตุรกี) กับขนมสุดยอดจากเมืองอเล็กซานเดรีย  มะอมุน จะทำให้ลูกค้าอยากลอง เมื่อได้ลิ้มรสลูกค้าก็จะเชื่อเองว่าร้านของท่าน ต้องคัดของอร่อยมีคุณภาพมาขายในร้าน อาหารหรือขนมอย่างอื่นก็จะขายดีตามไปด้วย” บักเคนอธิบายให้เกลแบร์

“หัวใจสำคัญร้านท่านต้อง ขายคนไม่ได้ขายชา กาแฟ”

“ผมไม่เข้าใจ ในสิ่งที่คุณเคนพูด ผมจะเปิดร้านขายชา กาแฟ แต่บอกผมว่า    ขายคนไม่ได้ขายของหมายความว่าอย่างไร”

“ท่านเกลแบร์ ท่านต้องนำนักเต้นระบำหน้าท้องที่มีชื่อเสียงที่สุดในไคโรมาเป็นหุ้นส่วน แล้วขึ้นป้าย มาช่วยขายที่ร้านคนเขาจะรู้จักดาราหรือนักเต้นระบำหน้าท้อง คนชอบซื้อของกับคนที่รู้จักมากกว่าคนที่ไม่รู้จัก”

“หรือท่านจะเขียนป้ายเรียกร้องความสนใจให้คนอ่านสนใจ และลองมาดูร้านท่านโดยเขียนป้ายตัวใหญ่ให้ห่าง จากร้านที่คนผ่านไปมาเห็นได้ง่าย  “ซื้อกาแฟไปฝากผัวเก่า” คนจะสนใจเพราะไม่เคยเห็นมาก่อนและต้องการมองหาร้านของท่านมันตั้งอยู่ตรงไหน  หรือทำป้าย เขียนด้วยลายมือท่านด้วยถ่านลงบนกระดาน ตั้งหน้าร้าน เขียนเรื่องราวของท่านก็ได้ คนอ่านก็จะสนใจเมื่ออ่านและเดินเข้าร้านท่านเพราะเขาสงสัยว่าท่านคือใคร” บักเคนอธิบายให้เกลแบร์ได้ฟัง

“มันจะผลหรือคุณเคน ซื้อกาแฟไปฝากผัวเก่า” ได้ซิท่านมันจะทำให้คนสนใจอ่านแล้วไม่ลืม ร้านท่านมีกาแฟดีอย่างไรผู้หญิงที่เลิกรากับสามีไปแล้ว ยังต้องหันมาซื้อกาแฟจากร้านท่านไปฝากผัวเก่า ซื้อไม่ซื้อ ท่านอย่าไปสนใจ แค่เรียกความสนใจก็พอ ผัวเก่าอาจจะเป็นพ่อค้าที่ร่ำรวยก็ได้ใครจะไปรู้ อยากจะหวนคืนดี” บักเคนอธิบายให้เกลแบร์เข้าใจ

“สิ่งสำคัญต่อไป คือให้ร้านของท่านลูกค้าบอกปากต่อปาก ไปเรื่อย ๆ เท่ากับเพิ่มลูกค้ามาใช้บริการ”

“คุณเคนผมให้คุณเคนเป็นที่ปรึกษาของร้านดีกว่า อาจจะมีความคิดแปลกๆ มาแนะนำทางร้านได้บ้าง” เกลแบร์บอกกับบักเคน

“อนาคตผมไม่ทราบ ถ้ามีโอกาสผมได้กลับมาอียิปต์ ผมค่อยมาให้คำแนะนำท่านถ้าท่านเปิดร้านเรียบร้อยแล้ว”

“ขอบใจมากคุณเคน ที่แนะนำผมในเรื่องการปกครองและการเปิดร้านขายชากาแฟ”

บักเคนได้ล่ำลาเกลแบร์ โดยมีร้อยเอกร้อยเอกโจซัวร์ ขี่ม้าคู่กับบักเคน กำลังไปหานโปเลียนที่ตรวจกองทหารอยู่

วันเดินทางกลับเมืองอเล็กซานเดรียมาถึงกองทหารนโปเลียนจากสี่หมื่นคนเดินทางมาทำการรบที่อียิปต์ เวลานี้เหลือทหารไม่ถึง  8,000 นาย หลายครอบครัวที่ฝรั่งเศส ต้องตกเป็นม่าย ครอบครัวสูญเสียลูกชายไปในการทำสงคราม เพื่อสร้างความยิ่งใหญ่ ของฝรั่งเศสด้วยการนำของนโปเลียน ที่มุ่งมั่นจะเดินตามฝันของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่เคยพิชิตอียิปต์ และรุกคืบถึงอินเดีย

กองทหารออกเดินทางอย่างเงียบ กองดุริยางค์ก็ได้บรรเลงเพลง ลามาร์แซแยซ  (La Marsellaise) เพลงเราจะทำตามสัญญา พร้อมกับการเคลื่อนทัพออกจากไคโร ประชาชนอียิปต์หลายกลุ่มได้ขึ้นป้ายประท้วงอยู่ประปราย นโปเลียนได้สั่งให้ทหารไม่ต้องไปสนใจ ประชาชนที่ประท้วง นโปเลียนได้ทิ้งทหารให้เกลแบร์ประมาณ 1,000 คน เพื่อรักษาความสงบในไคโร และรับปากเกลแบร์จะส่งอาวุธและทหารเข้ามาเพิ่ม เพื่อเตรียมตัวบุกอินเดียในครั้งต่อไป ทหารฝรั่งเศสร้อยกว่านายที่นำภรรยาจากเมืองชามมาอยู่ด้วย ได้ตั้งรกรากอยู่ที่ไคโร เพราะพวกตนรู้ดีกว่าคงอีกนานกว่าจะได้กลับฝรั่งเศส หลายคนได้ฝากจดหมายไปบอกให้ครอบครัวได้รับรู้ความเป็นไป และบอกว่าถ้ามีโอกาสจะกลับบ้านไปพบกับครอบครัว ทหารหลายคนได้เขียนจดหมายบอกภรรยาให้หาสามีใหม่เพราะให้ถือว่าตนได้ตายไปแล้ว ไม่ต้องรอให้กลับฝรั่งเศส