บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 (ตอนที่ 208)

หลังจากปราบปรามผู้ประท้วงโดยเฉียบขาด นโปเลียนได้สั่งเคลื่อนกองทหารเข้าไปในเมืองอเล็กซานเดรีย มีพลเอกมีโน พันเอกเจนัวร์ พันเอกอาร์รอน ร้อยโทลูคัส นำกองทหารเดินทางมารอต้อนรับนโปเลียน

ระหว่างนโปเลียนเดินทัพเข้าไปยังกองบัญชาการ ร้านค้าสองฝั่งถนนปิดร้านเงียบเมื่อได้ยินเสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวหน้าประตูเมืองชาวบ้านเมืองอเล็กซานเดรีย ไม่อยากจะยุ่ง และกลัวโดนลูกหลงจากทั้งสองฝ่าย

ชาวบ้านหาเช้ากินค่ำเหล่าพ่อค้าที่เปิดร้าน พ่อค้าเร่ที่วางแผงขายของต่างรีบเก็บของหลบหนีไปซ่อนตัว ชาวบ้าน พ่อค้าไม่ค่อยอยากยุ่งการเมือง เพราะใครมาปกครองก็ไม่แตกต่างกัน พวกเขาถูกขูดรีดภาษีและให้สนับสนุนกองทัพ ตั้งแต่การปกครองของพวกมัลลุค จนถึงฝรั่งเศส

การเดินทัพเข้าเมืองนโปเลียนเห็นร้านค้าปิดตัวเงียบประชาชนต่างก็อยู่ในบ้าน บนถนนมีแต่แพะ อูฐ ไก่ เดินเต็มถนน เมื่อเห็นกองทหารนโปเลียนเดินใกล้เข้ามา เหล่าแพะ อูฐ ไก่ต่างมีสัญชาติญาน รับรู้ รีบส่งเสียงร้องบอกเพื่อนสัตว์ให้รีบหนีกันวุ่นวาย เพราะไม่อยากโดนฆ่าเป็นอาหารถ้าขืนมาเพ่นพ่านในขณะกองทหารเดินทัพผ่าน

นโปเลียนมองเห็นกองทหารพลเอกมีโนกำลังรีบมาต้อนรับ  พลเอกมีโนมองเห็นนโปเลียนจึงเอ่ยคำทักทาย

“สวัสดีท่านนโปเลียน การเดินทางราบรื่นดีไหม” พลเอกมีโนถามนโปเลียน

“มีผู้ประท้วงประปรายก็ได้ปราบผู้ประท้วง ก่อนเข้าเมือง แต่จัดการตัวการก่อประท้วงไม่ได้ ผมต้องสืบหาใครอยู่เบื้องหลังกันแน่” นโปเลียนบอกกับพลเอกมีโน

นโปเลียนมองเห็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ตนคุ้นเคย จึงยิ้มให้

“ผู้พันเจนัวร์  ผู้พันอาร์รอนกับร้อยโทลูคัส ผมมอบหมายให้ไปสืบหาผู้ก่อการประท้วง โดยผมให้รัสตัมบอกให้ทหารที่วาดรูปเก่งวาดภาพออกมา ถ้าวาดภาพเสร็จไปเอารูปภาพแล้วไปสืบหาผู้ยุยงให้ได้ ผมให้เวลา 14 วันต้องจับตัวผู้ก่อการประท้วงมาให้หมด” นโปเลียนได้สั่งการออกไป

“ครับผม” พันเอกเจนัวร์ พันเอกอาร์รอน และ ร้อยโทลูคัส ได้ตอบรับคำสั่งนโปเลียนพร้อมกัน

นโปเลียนเมื่อสั่งการเสร็จก็เดินทางเข้าเมืองไปพักผ่อนที่บ้านพักรับรองในเมืองอเล็กซานเดรีย

“รัสตัมไปตามคุณเคนมาพบผม” บักเคนบอกรัสตัมให้ไปตามบักเคนมาพบ

“ได้ครับนายท่าน”

“บักเคนได้ชวนพลทหารนาธาเนียลมาพบกับนโปเลียนพร้อมกัน”

“ว่าอย่างไรครับท่านนโปเลียน” บักเคนถามนโปเลียน

“ผมถามคุณเคนมาพบ อยากถามความคิดเห็นของคุณเคนเกี่ยวกับสถานการณ์ผู้ประท้วงในวันนี้ คุณเคนคิดอย่างไร มันแปลกไหมที่ชาวอียิปต์มาประท้วงผม”

“ผมว่าไม่แปลก ที่ใดมีอำนาจที่นั่นย่อมมีการต่อต้านขัดขืนอยู่ด้วย” บักเคนบอกแนวคิดมิเชล ฟูโกต์ นักคิดฝรั่งเศสออกมา

ที่สยามมีการต่อต้านแบบนี้ไหม นโปเลียนถามด้วยความสงสัย

“มีเป็นประจำครับท่าน การประท้วงไม่พอใจผู้ปกครอง การปฏิวัติรัฐประหารโดยชนชั้นผู้นำ และทหาร คือหนึ่งในวัฒนธรรมการเมืองไทยบักเคนอธิบายให้นโปเลียนเห็นภาพการเมืองสยาม

หลังจากพูดจบ บักเคนนึกถึงภาพการเมืองไทย การแย่งชิงอำนาจคือปัจจัยหนึ่งของการเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2 เมื่อ พ.ศ. 2310 และการการปกครองต่อมา       การเกิดการรัฐประหารเกิดจากชนชั้นผู้นำ ไม่พอใจ การปกครองของอีกฝ่าย ก็ทำรัฐประหารแล้ว ก็ให้ร่างรัฐธรรมนูญ จัดให้มีการเลือกตั้ง เพื่อให้ภาพสยามเป็นประชาธิปไตย

วิกฤตการณ์การเมืองสยามไม่มีวันจบสิ้น รัฐประหารยังคงมีอยู่คู่สังคมสยาม ถ้าชนชั้นผู้นำไม่เคยฟังเสียงชาวบ้าน เหมือนกับ

นโปเลียนที่ไม่เคยฟังเสียงชาวอียิปต์ ออกกฎระเบียบมากดหัวชาวอียิปต์

“คิดอะไรคุณเคน นโปเลียนถามบักเคนเห็นบักเคนตอบแล้วก็เงียบไป”

“เปล่าครับท่าน ผมนั่งนึกภาพในสยาม การประท้วงก็เหมือนกับเหตุการณ์ในวันนี้ครับท่าน ผมว่าต้องมีคนอยู่เบื้องหลัง แน่นอน เพราะเห็นรัสตัมบอกผมว่า แกนนำที่นำประท้วงไม่มีใครเสียชีวิตสักคน” บักเคนบอกกับนโปเลียน

“ผมก็ว่าอย่างนั้น ผมถึงมอบหมายให้สองผู้พันไปตามจับหัวโจกมาให้ได้”     นโปเลียนบอก

“แล้วท่านจะทำอย่างไรต่อ” บักเคนถามด้วยความสงสัย

“ผมต้องจับแกนนำให้ได้ อยากรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังในการก่อการประท้วงในครั้งนี้ เพราะพวกประท้วงเหมือนกับมีการจัดตั้งขึ้นมา”

“ครับท่าน

อาดัมได้ยินพันตรีหญิงนาตาช่า บอกว่าให้เจรจาก่อนใช้กำลัง

“ก็ดี ผมขอเข้าไปเจรจาก่อนได้ไหม” อาดัมบอกกับพันตรีหญิงนาตาช่า

“มันจะดีหรือท่าน ท่านเป็นคนสนิทของท่านนโปเลียนถ้าเกิดเป็นอะไรไป   ฉันคงรับผิดชอบไม่ไหว เดี๋ยวฉันไปเจรจากับผู้ประท้วงเองก็แล้วกัน” ผู้พันนาตาช่าบอกกับอาดัม

“ผมขอไปด้วย” อาดัมยืนกรานจะไปเจรจาให้ได้

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวให้เอเวรินมาคอยสั่งการแทนฉัน”ผู้พันนาตาช่าบอกกับอาดัม

“ก็ดีครับ”

“เอเวรินลงมาพบหน่อย”

“ได้ค่ะผู้พัน” ร้อยตรีหญิงเอเวรินรีบลงมาจากเรือมาพบกับผู้พันหญิงนาตาช่าและอาดัม

“เดี๋ยวฉันกับคุณอาดัมและล่ามจะเจรจากับพวกประท้วง คุณคอยสั่งการแทนฉัน ถ้าเห็นไม่ดีก็สั่งยิงได้เลย” นาตาช่าบอกกับร้อยตรีหญิงเอเวริน

“แล้วผู้พันกับคุณอาดัมจะไม่ตกอยู่ในอันตรายหรือให้ทหารไปเป็นเพื่อนอีกสักหลายนานดีไหมค่ะ”

“ไม่ต้อง ฉันดูแลคุณอาดัมได้”

“ไม่เป็นไรคุณเอเวรินผมดูแลตัวเองได้ไม่ต้องเป็นห่วง”

เสียงผู้ประท้วงร้องตะโกน “ไอ้เตี้ยออกไป”  “นี่มันอียิปต์ไม่ใช่ฝรั่งเศส อียิปต์ปกครองกันเองได้ ไม่ต้องยุ่ง” “ออกไปไอ้เตี้ย”

เสียงตะโกนด่าทอนโปเลียนดังไปทั่วท่าเรืออาบูกีร์

“ไปยังท่านผู้พัน” อาดัมชวนพันตรีหญิงนาตาช่าออกไปเจรจากับผู้ประท้วง

“ไปค่ะคุณอาดัม”

ผู้พันหญิงนาตาช่าได้เดินคู่กับอาดัมและล่ามไปพบกับผู้ประท้วง

“ล่ามได้ตะโกนบอกกับผู้ประท้วงด้วยภาษาอาหรับ หยุด พวกเรามาสันติ ต้องการมาเจรจากับพวกท่าน นโปเลียนไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่พวกเราจะรับฟังปัญหาของพวกท่านไปบอกกับนโปเลียน” ล่ามได้ตะโกนบอกกับกลุ่มผู้ประท้วง ตามคำบอกของอาดัม

ทั้งสามคนค่อยเดินไปหากลุ่มผู้ประท้วง “พวกเรามาดีไม่มีอาวุธ พันตรีหญิงนาตาช่ายกมือ อาดัมยกมือ ส่วนล่ามได้ยกมือและร้องบอกกลุ่มผู้ประท้วง

“เอ๊าพวกเราเงียบก่อน ฟังไม่ค่อยได้ยิน”  แกนนำกลุ่มผู้ประท้วงได้ร้องตะโกนบอกกับผู้ชุมนุมประท้วงให้เงียบเสียง