บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 (ตอนที่ 263)

“ไม่จริง อย่าไปฟังมัน พวกเราบุกเข้าไปฆ่าไอ้พวกฝรั่งเศส” ร้อยตรีฟาฮัดตะโกนปลุกใจทหารเติร์ก “บุกเข้าไปพวกเราฆ่าไอ้พวกฝรั่งเศสให้หมดแก้แค้นให้เพื่อนเรา” เสียงทหารเติร์กร้องปลุกใจเพื่อนทหาร

          “ฟาฮัดเอาอย่างไรดี พวกฝรั่งเศสมันมีปืนใหญ่ ทหารม้า แต่พวกเรามีแต่ทหารราบ สู้ไปก็ยากที่จะชนะ เสบียงเราก็ร่อยหรอลงทุกวัน พวกอังกฤษมันไม่ยอมส่งเสบียงมาเพิ่มให้ ให้พวกเราไปปล้นชาวบ้าน และแถวนี้ก็ไม่มีบ้านคน เพราะไอ้พวกฝรั่งเศสมันย้ายชาวบ้านออกไปหมด แล้วทำเป็นบังเกอร์ เตรียมถล่มพวกเราตรงนี้ ทหารหลายนายเสียขวัญ”  สิบเอกอาเหม็ด โยโซฟ ทหารคนสนิทของฟาฮัด แอบปรึกษาร้อยตรีฟาฮัด

          “จุ๊ ๆๆ อย่าพูดดังไป ทหารจะเสียขวัญ พวกเรากลับไปคงไม่ได้ เพราะพวกฝรั่งเศสมันบอกว่า ทหารที่เฝ้าเรือได้ยอมแพ้ พวกเราอย่างมากก็สู้ตายๆ เจ้ากลัวตายหรือไม่”

          “จะบอกว่าไม่กลัวตาย มันก็โกหกตัวเอง ลูกเมีย พ่อแม่ก็ยังอยู่ ถ้าข้าตายไป ครอบครัวก็จะลำบาก มันตัดสินใจยาก ฟาฮัด ข้าคิดว่าทหารส่วนใหญ่อยากจะยอมแพ้ สู้ไปก็ตายเปล่า” สิบเอกอาเหม็ด โยโซฟบอกกับร้อยตรีฟาฮัด

          “อืมส์ ยากตัดสินใจเดี๋ยวจะลองไปหารือกับ พันตรีชามิลก่อน เดี๋ยวข้าจะไปหารือพันตรีชามิล  อาเหม็ด เจ้ารับหน้าที่สั่งการตะโกนสั่งทหารให้สู้รบต่อไป จนกว่าจะมีคำสั่งจากพันตรีชามิล” ร้อยตรีฟาฮัดบอกกับ สิบเอกอาเหม็ด โยโซฟ ทหารคนสนิท

          “ครับ ไม่ต้องห่วงไปปรึกษากับผู้พันชามิลดู ได้ข่าวอย่างไรรีบด่วนด้วย สงวนชีวิตทหารไม่ให้ตายไปมากกว่านี้”

          “ทหารยิงมัน เปรี้ยงๆ เปรี้ยงๆ” พันตรีชามิลตะโกนสั่งการให้ทหารเติร์กยิงต่อสู้กับทหารฝรั่งเศส 

“เปรี้ยง ๆๆ”

 “อ๊ากซ์” สิ้นเสียงยิงโต้ตอบทหารเติร์กก็ถูกกระสุนปืนจากทหารฝรั่งเศสล้มตายไปหลายนาย

          “บ้าฉิบ พวกเติร์กมันไม่กลัวตาย เพื่อนตายมันยังบุกเข้ามากอีก ทหารยิงเข้าไว้” พลเอกมีโน่ตะโกนสั่งการบอกทหารฝรั่งเศส

“ครับท่านนายพล” ทหารฝรั่งเศสมีขวัญและกำลังใจดีเพราะมีจอมพลและนายพล มาร่วมรบด้วยทั้ง นโปเลียน พลเอกมีโน่ ทำให้ทหารฝรั่งเศสมีขวัญและกำลังใจดี ยิงต่อสู้กับทหารเติร์กอย่างเข้มแข็ง

“ผู้พัน เอาอย่างไรดี พวกเราสู้กับพวกฝรั่งเศสไม่ได้แน่นอน อาวุธเราด้อยกว่าพวกฝรั่งเศส ข้าว่ายอมแพ้ดีกว่าไหม เพื่อช่วยเหลือชีวิตทหาร” ร้อยตรีฟาฮัดได้เดินทางเข้ามาหารือกับพันตรีชามิล

“เออ ถ้ายอมแพ้ แล้วท่านแกรนด์จะว่าอย่างไร” พันตรีชามิลถามร้อยตรีฟาฮัด

“ท่านแกรนด์อยู่บนเรือพวกอังกฤษคงเดินทางกลับแต่ปล่อยให้พวกเราสู้รบเพียงลำพัง ไอ้พวกอังกฤษมันไม่ยอมสนับสนุนปืนใหญ่ พวกเราสู้ก็ตายเปล่า ผู้พันยอมแพ้ดีกว่า แต่ต่อรองเงื่อนไขว่าไม่ให้ฆ่าพวกเรา พวกเรายอมตกเป็นเชลยดีกว่า ดีกว่าที่พี่น้องเราถูกฆ่าจากพวกฝรั่งเศส อย่างน้อยยอมแพ้ก็ยังสงวนชีวิตทหาร  ก็ให้ท่านแกรนด์หาเงินมาไถ่ตัวพวกเราจากพวกฝรั่งเศส” ร้อยตรีฟาฮัดหารือกับพันตรีชามิล

“เจ้าลองให้ทหารตะโกนบอกว่าจะขอเจรจากับนโปเลียนก่อนจะได้ไหมถ้าจะขอยอมแพ้” พันตรีชามิลหาหรือกับร้อยตรีฟาฮัด

“ได้ เดี๋ยวผมจะตะโกนขอเจรจากับนโปเลียน”

“ไปจัดการเรื่องนี้ฟาฮัด ขอองค์อัลเลาะห์จงคุ้มครอง”

“ได้ครับท่านผู้พัน”

“ทหารประหยัดกระสุนหน่อย กระสุนมีจำกัด พวกเติร์กมันมีมากถ้ากระสุนใช้ไม่ประหยัดจะไม่พอสู้รบกับพวกเติร์ก” พลเอกมีโน่สั่งการให้พันตรีฟรานซิสทหารคนสนิทสั่งการให้ทหารฝรั่งเศสให้ใช้กระสุนปืนอย่างประหยัด เพราะปืนใหญ่ก็ปากกระบอกปืนแตกส่วน ปืนเล็ก กระสุนก็ร่อยหลอ ไม่สามารถสู้รบได้ยาวนาน สุดท้ายต้องใช้ดาบปลายปืนก็จะทำให้เสียเปรียบทหารเติร์ก เพราะกำลังพลน้อยกว่าครึ่งต่อครึ่ง

“ครับท่านนายพล”

พันตรีฟรานซิสได้ไปสั่งการให้ทหารฝรั่งเศสพยายามใช้กระสุนปืนอย่างประหยัด

“ผู้พันทหารเติร์กมันจะขอเจรจาหยุดยิงและขอคุยกับท่านนโปเลียน” ทหารได้มารายงานต่อพันตรีฟรานซิส

“บอกมันเดี๋ยวจะแจ้งนโปเลียนก่อน สั่งการให้ทหารหยุดยิงและตะโกนบอกให้พวกเติร์กมันหยุดยิงก่อนส่วนเรื่องจะขอคุยกับท่านนโปเลียนต้องรอการตัดสินใจจากท่านก่อนให้พวกเติร์กรอฟังคำตอบ” ฟรานซิสบอกกับทหารที่มาแจ้งข่าว พันตรีฟรานซิสได้ไปรายงานพลเอกมีโน่

“ท่านนายพล พวกเติร์กมันขอเจรจาหยุดยิงและจะขอเจรจากับท่านนโปเลียน ผมแจ้งทหารให้บอกพวกเติร์กให้หยุดยิงก่อนและรอฟังคำตอบก่อน” พันตรีฟรานซิสบอกกับพลเอกมีโน่

เดี๋ยวผมจะไปแจ้งท่านนโปเลียนก่อน” พลเอกมีโน่ได้บอกกับพันตรีฟรานซิส

“ท่านนโปเลียน พวกเติร์กขอเจรจาหยุดยิงและจะขอพบท่าน” พลเอกมีโน่รายงานต่อนโปเลียน

“อืมส์พวกเติร์กมันคงจะจนมุมแล้ว ถึงเปิดฉากยอมเจรจา เอาละ ไปบอกพวกเติร์กให้ส่งตัวแทนมาพูดคุยในวันพรุ่งนี้”

“ครับท่านนโปเลียน”

**********************************************

“ท่านลอร์ดเบนจามินเอาอย่างไรดี กัปตันอาร์เธอร์ ใช้กล้องส่องทางไกล ส่องดูและเห็นเรือบดบรรทุกทหารเติร์กหลายลำพาย หลบหนีจากชายหาดมายังเรือรบอังกฤษ ทหารเรืออังกฤษได้ช่วยขึ้นเรือ ทหารเติร์กจากชายหาดได้รายงานสถานการณ์รบให้ทราบ ทหารเรือได้รายงานสถานการณ์สู้รบให้กับตันอาร์เธอร์ได้ทราบ ทหารฝรั่งเศสโจมตีทหารเติร์กจนแตกพ่ายตกเป็นเชลย

“กัปตันแจ้งข่าวท่านแกรนดวิเซียร์ ถึงผลการสู้รบไม่ต้องให้ทหารเติร์กไปยืนยันสถานการณ์ แจ้งต่อท่านแกรนด์วิเซียร์ว่า ทหารเติร์กที่มาแจ้งข่าวขอลี้ภัยอยู่อังกฤษและทางอังกฤษได้รับเป็นผู้ลี้ภัยแล้ว เพื่อรักษาชีวิตทหารเติร์ก”

“ได้ครับท่านลอร์ด”  ลอร์ดเบนจามินได้สั่งการให้กัปตันอาร์เธอร์

เพราะลอร์ดเบนจามินไปอยากไปพบกับแกรนด์วิเซียร์ เป็นเรื่องการเมืองระหว่างประเทศที่ละเอียดอ่อน ถ้าไปพบอาจจะสร้างความไม่พอใจให้กับแกรนด์วิเซียร์ที่ฝ่ายอังกฤษไม่ยอมสนับสนุนปืนใหญ่ทำให้ทหารเติร์กต้องพ่ายแพ้ในการรบ แสดงความไม่จริงใจของฝ่ายอังกฤษ ลอร์ดเบนจามินได้มอบหมายให้กัปตันอาร์เธอร์ไปแจ้งข่าวให้แกรนด์วิเซียร์ได้ทราบข่าว ทหารเติร์กที่ไม่ยอมกลับไปยังเรือของท่านแกรนด์วิเซียร์กับพายเรือมายังเรืออังกฤษที่ลอร์ดเบนจามินอยู่บนเรือ ทหารเติร์กก็มีเหตุผลบางประการ ลอร์ดเบนจามินทราบดี และสั่งการโดยที่ทหารเติร์กยังไม่ได้บอกขอลี้ภัย เพราะถ้าทหารเติร์กกลับไปขึ้นเรือที่ท่าน

แกรนด์อยู่บนเรือ ชีวิตทหารพ่ายการรบคงถูกประหารชีวิตแน่นอน