บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 ตอนที่ (307)

“เอาละ การพูดคุยวันนี้ หวังว่าทุกคนคงเข้าใจวัตถุประสงค์ในวันนี้ ผมอยากให้การพูดคุยในวันนี้เป็นความลับ ไว้ทุกอย่างค่อยเปิดเผยในวันประชุมสภา เพื่ออนาคตประเทศฝรั่งเศสของเรา บางครั้งเราต้องยอมเจ็บปวดบ้างเพื่อประเทศชาติ แม้บางครั้งต้องเสียเพื่อน แต่ก็ด้วยความจำเป็นเพื่อประเทศ” ซีแยส์ เอ่ยบอกกับทุกคน

“ครับท่าน ครับ” ทุกคนรับปากพร้อมกัน

“ผมจะปิดปากให้สนิท” ลูเซียงย้ำอีกครั้ง

หลังจากการประชุมผ่านพ้นไป  ทุกคนก็แยกย้าย กันกลับ ส่วน

นโปเลียนได้เรียกอาดัมให้มาขึ้นรถม้ากับตนเพื่อขอหารือกับอาดัมต่อ โดยมีลูเซียงขอขึ้นไปรับฟังด้วย โดยรัสตัมได้สั่งทหารองค์รักษ์ให้ไปตรวจทางล่วงหน้าเพื่อรักษาความปลอดภัย ส่วนอาดัมได้บอกคนขับรถม้าให้ขับรถม้ากลับที่พักไปก่อน

          “คุณอาดัมวิสัยทัศน์ของคุณอาดัมจะเป็นประโยชน์ต่อการทำให้ประเทศฝรั่งเศสเจริญรุ่งเรืองแน่นอน” ลูเซียงพูดกับอาดัม ส่วนนโปเลียนได้แต่นั่งนิ่งกำลังคิดใคร่ครวญบางสิ่ง

“พี่นโปเลียนทำไมเงียบ เห็นพี่ว่าจะหารือกับคุณอาดัมไม่ใช่หรือ” ลูเซียงถามอาดัม

“อืมส์ ใจเย็นขอพี่คิดก่อน ไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนก่อน” นโปเลียนบอกกับลูเซียง

“ท่านนโปเลียนมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมหรือครับ” อาดัมถาม

“ก็เรื่องที่คุณอาดัมบอกกับพวกเราทุกคน มันเป็นสิ่งที่ผมนึกไม่ถึงมาก่อนว่าการเป็นผู้นำที่ดี แค่มีอำนาจ อาวุธ อยู่ในมือจะปกครองได้แต่จริง ๆ แล้ว จะต้องมีคนรอบข้างที่ฉลาดมีวิสัยทัศน์ ไม่ใช่คิดแต่เรื่องโง่  ๆ จ้องจะโกงประเทศ กอบโกยเข้ากระเป๋าตนเอง ฝรั่งเศสถึงได้มีปัญหาวุ่นวาย คนออกมาประท้วงเรื่องปากเรื่องท้องทุกวัน ทำให้ผมเห็นปัญหาประเทศชัดเจนว่า ทำไมฝรั่งเศสไม่ก้าวหน้า ผู้นำตั้งแต่ พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ก็ไม่ใส่พระทัยปัญหาบ้านเมือง โรแปสปิแยร์ ขึ้นมามีอำนาจก็ไล่ฆ่าคนเห็นต่าง เลือดนองแผ่นดิน พอคณะกรรมการดิเร็กตัวร์ทำรัฐประหาร ก็จัดการประหารพวกอำนาจเก่า ก่อสงครามต่างประเทศ  ขยายดินแดน แต่ลืมนึกถึงประชาชนที่กำลังเดือดร้อนในประเทศ ดังนั้นประเทศจะเข้มแข็งได้ ประชาชนต้องกินอิ่มก่อน เขาจะได้มีกำลัง แต่ตราบใดมีแต่ความหิวโหย ความยากจนการไปสู้รบในต่างแดน ส่วนมากจะพ่ายแพ้ ทำให้โอกาสฟื้นตัวของประเทศยิ่งยากไปใหญ่” นโปเลียนกล่าวยืดยาว

“ใช่ครับท่าน ท่านนโปเลียนมีการมองการไกล ผมและกลุ่มพ่อค้าถึงสนับสนุนท่านให้มาเป็นผู้นำฝรั่งเศส” อาดัมบอกกับนโปเลียน

“ขอบคุณ ผมต้องพึ่งคุณอาดัมอีกมาก ผมไม่สันทัดด้านการค้า ผมถนัดแต่ในการรบ ผมคิดจะใช้การค้าเป็นอาวุธ การค้าขายคือสงครามประเภทหนึ่งถ้าเราใช้การค้าเป็นอาวุธจะทำให้เรารบได้ดินแดนอีกมาก ในใจผมคิดมาตั้งแต่พบกับคุณอาดัมและเห็นปัญหาที่อียิปต์แล้ว การค้นคว้าทางวิทยาศาสตร์คือหัวใจของการทำสงคราม อาวุธที่ทันสมัย ขณะเดียวกัน ก็ต้องสร้างเศรษฐกิจ การค้าให้เจริญควบคู่กันไป ผมมีแนวคิดที่จะทำให้ฝรั่งเศสมั่นคง ด้วยแนวคิดสามขา เพื่อสร้างความมั่นคง ขาแรก ด้านการทหาร ขาที่สองด้านวิทยาศาสตร์ ขาที่สามด้านเศรษฐกิจ” นโปเลียนบอกกับอาดัม

“อืมส์ เก้าอี้สามขา ก็นั่งได้แต่ มันไม่มั่นคงมาก อาจจะล้มถ้าเราโยกตัว เพราะจะเสียความสมดุล  เกาอี้ที่นั่งต้องมีสี่ขา การสร้างความเป็นธรรมให้คนในสังคม โดยเฉพาะคนยากไร้ ที่ไม่มีที่ดินทำกิน ต้องมีกฎหมายใช้ที่เป็นธรรมเป็นขาเก้าอี้ขาที่สี่” อาดัมอธิบายกับนโปเลียน

“จริงของคุณอาดัม” นโปเลียนยอมรับ

“ผมขออนุญาตถามคุณอาดัม กฎหมายที่เป็นธรรม เราจะได้มาอย่างไร ผมไม่ค่อยมีความรู้เรื่องนี้”ลูเซียงถามอาดัม

“ไม่ยากหานักกฎหมายเก่ง   ๆ ให้มาทำงานร่วมกัน ช่วยกันร่างกฏหมายออกมา และเทียบเคียงกับประเทศอื่น ๆ เช่นปรัสเซีย อังกฤษ รัสเซีย กาลิเซียตะวันตก (สเปน) ว่ากฎหมายเขาเป็นอย่างไร เราก็ศึกษากฎหมายเขามีจุดเด่น จุดด้อยตรงไหน อะไรที่เหมาะกับประเทศเราก็นำมาใช้” อาดัมอธิบายให้ลูเซียงเข้าใจ

“โอผมนึกไม่ถึงเลย” ลูเซียงอุทานออกมา

“อืมส์ น่าคิด ไว้ยึดอำนาจก่อน ผมจะให้คุณอาดัมมาคุมด้านเศรษฐกิจ” นโปเลียนเอ่ยบอกกับอาดัม

“ผมขออยู่เบื้องหลังดีกว่าครับ คอยให้คำปรึกษาและสนับสนุนท่าน” อาดัมเอ่ยปฎิเสธ

“ถ้าอย่างนั้น เมื่อผมบริหารประเทศก็จะมอบอำนาจให้คุณอาดัม บริหารเศรษฐกิจการค้า การธนาคารของฝรั่งเศสช่วยผม ผมจะให้สิทธิ์ผูกขาดเหนือระบบเงินตราของฝรั่งเศส ทุกอย่างแล้วแต่คุณอาดัมตัดสินใจ คุณอาดัมควมคุมธนาคารแห่งประเทศฝรั่งเศสที่จะตั้งขึ้นใหม่ ในช่วงแรก ผมจะให้คุณอาดัม กับกลุ่มธนาคารที่สนับสนุนผมเข้ามาดูแล ธนาคารแห่งประเทศฝรั่งเศสรับผิดชอบบริหารจัดการหนี้สินของประเทศ และพิมพ์ธนบัตรทั้งหมด รวมถึงการค้าในต่างแดนด้วย”นโปเลียนตัดสินใจ มอบสิทธิขาดการบริหารระบบธนาคาร และการค้าให้กับอาดัม

“โอ ! เป็นเกียรติอย่างยิ่งผมรับประกันว่าประเทศฝรั่งเศสต้องยิ่งใหญ่แน่นอนครับ” อาดัมตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เพราะเท่ากับว่า สมาคมอิลลูมินาตี ที่เขาเป็นผู้นำ จะสามารถครอบครองการค้าได้เกือบทั่วโลก ผ่านระบบธนาคารฝรั่งเศส และประเทศที่นโปเลียนจะขยายอาณาจักรฝรั่งเศสออกไป สมาคมอิลลูมินาตี จะอยู่เบื้องหลัง การค้าของโลกในการจัดระเบียบโลกใหม่ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต อนาคตของคนทั้งโลกต้องอยู่ภายใต้ การควบคุมของสมาคมอิลลูมินาตี ซึ่งเป็นสิ่งที่อาดัมใฝ่ฝัน และไม่เสียแรงที่ทุ่มให้กับนโปเลียน

“พี่ให้คุณอาดัม ควบคุมการค้า การเงินของประเทศจริงหรือพี่” ลูเซียงถามด้วยความไม่แน่ใจ เพราะเท่ากับนโปเลียนสร้างความร่ำรวยมหาศาลให้กับอาดัมในการกำหนดเงินตรานโยบายการค้า

“ใช่ ลูเซียงน้องรัก พี่ตัดสินใจแล้ว บางครั้ง เรามักจะหลงอยู่กับเรื่องเล็ก ๆ จนลืมไปว่าอะไรคือเรื่องสำคัญจริง ๆ ในระยะยาว และเรื่องที่สำคัญจริง ในระยะยาวนั้น คือสิ่งที่สำคัญจริงต่อเป้าหมายที่ตั้งใจเอาไว้ ทุกอย่างมีค่าใช้จ่ายและค่าตอบแทนเสมอ อยากยิ่งใหญ่ต้องใจกล้า เป็นหนทางที่รวดเร็ว แต่ถ้าเราไปคัดเลือกคนที่ไม่มีความพร้อม มาบริหารมันก็ทำลายโอกาสและทำให้สถานการณ์เศรษฐกิจย่ำแย่กว่าเดิม คุณอาดัมเหมาะที่สุดแล้วน้องรัก” นโปเลียนบอกกับลูเซียง

“พี่จะบอกน้องอีกอย่าง น้องต้องจำขึ้นใจ คนเราต้องรู้จักตนเอง เราต้องมีคุณค่าในตัวเอง ปกป้องเกียรติภูมิของตนเอาไว้ ชีวิตจะดีขึ้นเมื่อเราเป็นคนที่ดีขึ้น บริหารเวลาให้เหมาะสม ใช้เวลาให้ที่ดีขึ้นเพราะเราไม่สามารถเพิ่มเวลาในแต่ละวันได้แต่เราสามารถทุ่มเทและอุทิศให้กับการทำงานอย่างเต็มที่ ทำให้ได้มากขึ้น อย่าทำงานหนักโดยไม่คิดก่อน แบ่งเวลาให้ถูก ใช้เวลาให้เป็น เพราะเวลาเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดผ่านไปแล้ว ไม่สามารถเรียกคืน ดังนั้นก่อนทำงานต้องกำหนดมาตรฐานขึ้นมา เพื่อที่จะได้วัดความสำเร็จในงานที่ทำ” นโปเลียนอธิบายให้ลูเซียงเข้าใจ

“ครับพี่”

“ท่านนโปเลียนมีความคิดที่ลึกซึ้งมาก ผมนับถือ” อาดัมเอ่ยชม

“ท่านนโปเลียน ผมจะให้เงินก้อนแรกเพื่อการทำงานของท่าน ผมจะให้นายธนาคารนำเงินมาให้ท่าน 5 ล้านฟรังส์ เพื่อท่านจะได้เตรียมการ เพราะการทำงานทุกอย่างมันต้องใช้เงิน” อาดัมบอกกับนโปเลียน

“ขอบคุณมาก ผมจะใช้เงินให้เป็นประโยชน์มากที่สุด” นโปเลียนเอ่ยขอบคุณอาดัม ในใจนโปเลียนกำลังคิดว่าจะหาเงิน หนึ่งล้านฟรังส์ให้กับโจเซฟินได้อย่างไร พอดีอาดัมเสนอเงินให้ 5 ล้านฟรังส์ ก็ช่วยให้นโปเลียนไม่ต้องไปหยิบยืมเงินพี่ชายหรือ เอาทรัพย์สมบัติทองคำจากอียิปต์ออกขายเพื่อจ่ายให้กับโจเซฟิน เท่ากับลดความยุ่งยากไปได้ระดับหนึ่ง

หลังจากอาดัมได้แยกย้ายกับนโปเลียน นโปเลียนได้เดินทางกลับบ้านพร้อมกับลูเซียง