บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 ตอนที่ (308)

“ พี่ คุณอาดัมนี่ฉลาดเป็นกรดเลย” ลูเซียงเอ่ยกับนโปเลียน

“ใช่เราต้องพึ่งเขา ถ้าเราอยากจะให้ประเทศเจริญมันก็ต้องตอบแทนให้สมน้ำสมเนื้อ ทุกอย่างมีค่าใช้จ่ายเสมอ” นโปเลียนบอกกับลูเซียง

“พี่จะให้เงินเราหนึ่งล้านฟรังส์ เพื่อไปเตรียมการ ส่วนเงินที่เหลือพี่จะให้นายพลมีโน่จ่ายเงินเดือนให้กับทหารที่ติดตามที่และส่วนหนึ่งให้ไปจ่ายให้กับครอบครัวทหารที่ไม่ได้กลับจากอียิปต์เพื่อสร้างขวัญและกำลังใจให้กับครอบครัวของพวกเขา”

“ครับพี่ แล้วแต่พี่เห็นสมควร” ลูเซียงบอกกับนโปเลียนทั้งคู่ได้เดินทางกลับถึงบ้าน รัสตัมได้ไปสั่งการให้คนใช้เตรียมอาหารว่างให้กับนโปเลียนเพราะในการเจรจานโปเลียนแทบไม่ได้แตะต้องอาหาร แค่ทานนิดหน่อย

“อืมส์ รัสตัมให้ทหารตามจอมพลมีโน่ให้มาพบผมคืนนี้สามทุ่ม”

“ได้ครับนายท่าน”

รัสตัมได้ออกไปและให้ร้อยโทนาธาเนียล ไปตามจอมพลมีโน่มาพบกับนโปเลียน

นโปเลียนหลังจากทานอาหารเย็นเสร็จก็มานั่งที่ห้องรับแขกพื่อรอจอมพลมีโน่ที่จะมาพบ

“เชิญนั่งท่านจอมพล” นโปเลียนยืนขึ้นและเอ่ยปากทักจอมพลมีโน่กับพลโทอาร์รอนที่ติดตามจอมพลมีโน่มาพบกับนโปเลียน

“ครับท่าน” นายพลมีโน่กับพลโทอาร์รอนนั่งลงตรงข้ามกับนโปเลียน รัสตัมได้ให้คนรับใช้นำชา กาแฟพร้อมกับขนมมาร์การองมาเสริฟให้กับนโปเลียน จอมพลมีโน่และพลโทอาร์รอน

“ที่ผมเรียกท่านจอมพลมาหารือ ผมได้เจรจากับประธานคณะกรรมการดิเร็กตัวร์ พลเอกมูแลง และคุณอาดัมเรียบร้อย เรื่องที่ผมจะทำการเปลี่ยนแปลงการปกครอง จากคณะกรรมการดิเร็กตัวร์ เพราะบ้านเมืองวันนี้มันไปไม่ได้มีแต่ความตกต่ำ

“โอ!!” สองคนอุทานพร้อมกัน เมื่อได้ยินเรื่องราวจากปากของนโปเลียน

          “ท่านนโปเลียน พลเอกมูแลงเชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหน” จอมพลมีโน่หยั่งเชิงถามนโปเลียน

          “ก็น่าเชื่อถือได้ เพราะลูเซียงน้องชายผมคนนัดให้มาเจรจาพร้อมกับท่านซีแยส์และท่านหลุยส์ เรนีส์ ไม่ทราบมีปัญหาอะไรหรือท่านจอมพล” นโปเลียนถามด้วยความสงสัย

          “เปล่า นายพลมูแลง สนิทสนมกับบาราสมากที่สุด เท่ากับว่ากองทหารส่วนใหญ่จะอยู่ภายใต้การสั่งการของ บาราส และนายพลมูแลง ที่มีอำนาจเต็ม โดยเฉพาะบาราส เป็นคณะกรรมการด้านกิจการทหารและความปลอดภัยส่วนรวมของฝรั่งเศส อำนาจบริหารและการรักษาความมั่นคงเป็นของบาราส ผมถึงว่ามันแปลกๆ ที่นายพลมูแลงจะมาคุยกับท่าน”

          “เรื่องนี้น่าจะมีเงื่อนงำนะครับท่าน เท่าที่ผมทราบข่าวทางลับมา นายพลมูแลงได้ถูกคณะกรรมการดิเร็กตัวร์ติดสินบน และซื้อตัวให้ไปร่วมกับ คณะกรรมการดิเร็กตัวร์ที่นำโดยโรเฌ่ร์ กับ ลุยส์ ซีแยร์ สองคนนี่จับมือกันเพื่อโค่นอำนาจของ ท่านซีแยส์ โดยมีบาราสคอยชักใยอยู่เบื้องหลัง” จอมพลมีโน่บอกกับนโปเลียน 

“ผมตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว ถ้าผมไม่ทำ บ้านเมืองจะเสียหายมากกว่านี้ เกียรติภูมิประเทศเราตกต่ำลงอย่างมากด้วยการบริหารของคณะกรรมการดิเร็กตัวร์ เที่ยวก่อสงครามทั่วยุโรป หลายประเทศจับมือเป็นพันธมิตรกันรุมถล่มพวกเรา  พวกเราสู้กับอังกฤษก็หนักพอแรง มีทั้ง ปรัสเซีย รัสเซีย สเปน ร่วมกินโต๊ะเรา” นโปเลียนอธิบายเหตุผลให้จอมพลมีโน่กับพลโทอาร์รอนฟังถึงความจำเป็น

“ชีวิตลูกผู้ชายถ้าถูกขีดกรอบด้วยความกลัว การกลัวความล้มเหลวเป็นสิ่งที่ทำให้ชีวิตไม่มีค่า คนเราต้องยอมเสี่ยง ทำเพื่อชาติบ้านเมือง หลุดจากความกลัว ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา ผมตัดสินใจแน่วแน่แล้วถึงเชิญท่านจอมพลมาหารือ” นโปเลียนเอ่ยบอกจอมพลมีโน่กับพลโทอาร์รอน

“ผมขอร่วมกับท่านนโปเลียนด้วย พวกเราร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมาที่อียิปต์ผมยอมรับท่านและขอสาบานจะจงรักภักดีต่อท่านนโปเลียนตลอดไป” จอมพลมีโน่เอ่ยปากสาบานต่อหน้านโปเลียน

“ท่านนโปเลียนกับท่านจอมพลเมื่อตัดสินใจ ผมกับเพื่อน ๆทหารยินดีทำงานตามคำสั่งของท่าน” พลโทอาร์รอนพูดความรู้สึกของตนให้นโปเลียนได้ทราบความรู้สึก และพร้อมที่จะก้าวไปพร้อมกับนโปเลียน

          “ขอบใจพวกท่านมาก ขอให้การพูดคุยเป็นความลับ ท่านนายพลอาร์รอนเตรียมทหารให้พร้อมผมจะให้รัสตัมประสานงานกับท่าน

          “ครับท่านนโปเลียน แล้วท่านจะมอบหมายให้พลโทหญิงโคลเอ้ทำหน้าที่อะไรในการยึดอำนาจในครั้งนี้”

เดี๋ยวผมจะมอบหมายให้ ขอให้ท่านนายพลไปแจ้งให้พลโทหญิงโคลเอ้นำทหารมาพร้อมกับท่าน และท่านจอมพลมีโน่ในคืนวันที่ 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1799  (เดือนบรือแมร์)

“นายท่านมีกองทหารไม่ทราบฝ่ายกำลังตรงมาทางนี้” รัสตัมได้เดินเข้ามากบอกกับนโปเลียน

หลังจากได้ยินรัสตัมบอก ทำให้นโปเลียนจอมพลมีโน่ พลโทอาร์รอนถึงกับหน้าซีดเผือด

“ดับไฟ รัสตัม” นโปเลียนบอกรัสตัมให้ดับไฟโดยด่วนถ้าเกิดข่าวรั่ว อย่างน้อยโทษของการก่อกบฏคือประหารชีวิต ทำให้นโปเลียนถึงกับหนาวสะท้านเมื่อคิดไปในทางเลวร้าย

หลังจากดับไฟมืดสนิทนโปเลียน จอมพลมีโน่พลโทอาร์รอนได้เดินออกไปยังระเบียง เพื่อส่องดูกองทหารมุ่งตรงมายังบ้านนโปเลียนหรือแค่เดินผ่านไป กองทหารที่เดินผ่านเป็นกองทหารที่ไปเปลี่ยนเวรยาม

“เฮ้อ ว่านึกข่าวรั่ว” นโปเลียนรำพึงออกมา พร้อมกับเสียงถอนหายใจของสามนายพล

   กลางดึกของคืนวันที่ 8 พฤศจิกายน  ค.ศ. 1799 อากาศหนาวเหน็บ หลายครอบครัวซุกตัวอยู่ภายในบ้านเพราะอากาศหนาวเย็นผิดปรกติหลังจากเคยเกิดมาก่อนหน้านั้น ทำให้ผลผลิตเสียหาย สัตว์เลี้ยงล้มตายผู้คนอดอยากหิวโหยทั่วทั้งประเทศ

รุ่งเช้าวันที่ 9 พฤศจิกายน  ค.ศ. 1799 กองทหารที่นำโดยจอมพลมีโน่ พลโทอาร์รอน มายังบ้านของนโปเลียน ที่ถนนวิคตัวร์ แน่นขนัดเต็มบ้านไปหมดถึงกับล้นออกมานอกบ้าน

ส่วนพลโทหญิงโคลเอ้พันโทโจซัวร์ ร้อยเอกหญิง มาเรีย พันตรีลีออน ร้อยโทนาธาลเนียล ได้นำกองทหารเดินทางส่วนใหญ่มาตั้งแถวที่ถนนชองเอลิเซ วันนี้เป็นวันประชุมสภาร่วมสภาสูงกับสภาล่าง โดยลูเซียงที่เป็นประธานสภาล่างได้เดินทางมาประชุมตั้งแต่เช้า