บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 ตอนที่ (317)

 ผมคิดก่อนไปอียิปต์จะต้องปฎิรูปกฎหมายทรัพย์สินที่เป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาฝรั่งเศส กฎหมายครอบครัว กฎหมายภาษี เพื่อสร้างความเป็นธรรมในสังคม ให้ทุกคนอยู่ภายใต้กฎหมาย ไม่ใช่อภิสิทธิ์ ไม่ต้องอ้างว่าเป็นนักบวชใน ศาสนจักร เชื้อพระวงศ์ ขุนนางเจ้าของที่ดิน ต้องมีสิทธิเท่ากับชาวนาคนยากไร้ เหมือนกัน  ความเป็นธรรมในสังคมมันถึงจะเกิด” นโปเลียนบอกกับบักเคน

“ผมได้ยินจากปากท่านก็สบายใจ ผมกังวลใจมาก กลัว ดือโกส์ จะหันมาเล่นงานผมอีก เพราะยังอยู่ในอำนาจต่อ” บักเคนบอกกับนโปเลียน

“ไม่ต้องกังวล อย่ากลัวเกินกว่าเหตุ ทำใจให้สบาย ทุกอย่างผมจัดการเอง” นโปเลียนปลอบบักเคน

หลังจากพูดคุยกับนโปเลียนบักเคนก็ได้เดินทางกลับ พร้อมกับ ลูเซียง จอมพลมีโน่ พลโทหญิงโคลเอ้ พลโทอาร์รอน นโปเลียนได้บอกรัสตัม “ผมจะพักผ่อนห้ามใครมารบกวน ถ้าจะมาหาผมให้ทิ้งชื่ออาไว้ และผมจะให้ทหารติดต่อกลับ”

          “ครับนายท่าน

“คุณลูเซียงคิดอย่างไรกับ ดือโกส์ ขึ้นมาเป็นคณะกรรมการกงสุลต่อ ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ” บักเคนสนทนากับลูเซียง

“คุณเคนท่านนโปเลียนบอกว่าอย่ากังวล ท่านรับปากแล้ว คุณเคนมีอะไรถึงต้องกังวล” จอมพลมีโน่ถามบักเคนด้วยความสงสัย

“ผมรู้สึกกลัว ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย ตอนนี้ ซูซี่ก็มาอยู่กับผมที่ปารีส เรากำลังวางแผนเปิดร้านอาหารกันต่อ จะเปิดอาหารอาหรับ ผมได้หารือกับเฟาเรสเรื่องจะให้เฟาเรสมาเป็นครูฝึกสาว ๆ เต้นระบำหน้าท้องที่ร้านอาหารของผม จะมีทั้งรำวง ระบำหน้าท้อง รับรองร้านอาหารผมคนเข้าร้านถล่มทลายแน่นอน” บักเคนบอกกับจอมพลมีโน่

“อย่างนี้ นี่เอง กลัว ดือโกส์ กลับมายึดทรัพย์อีกรอบใช่ไหมค่ะ” พลโทหญิงโคลเอ้แซวบักเคน

“ผมก็กังวล คราวที่แล้วก็หนีไปอียิปต์ถ้ายึดอีกรอบคงต้องกลับสยามแน่นอน” บักเคนบอกับพลโทหญิงโคลเอ้

“เชื่อเถอะไม่มีปัญหา แต่ว่าคุณเคนคุยกับคุณเฟาเรส แล้วท่านนโปเลียนยินยอมหรือไม่ที่จะให้ภรรยาท่านมาเป็นครูฝึกเต้นระบำหน้าท้อง เดี๋ยวคนจะเอาไปนินทาว่า ร้านคุณเคนท่านนโปเลียนมีผลประโยชน์ทับซ้อน” ลูเซียงถามบักเคน

“ไม่มีปัญหา ท่านนโปเลียนบอกคุณเฟาเรสตั้งแต่อียิปต์แล้ว ว่าให้คุณเฟาเรสทำตามใจปราถนา เรื่องการสอนเต้นรำเผยแพร่ศิลปะ ท่านอนุญาตคุณเฟาเรสถึงตามท่านนโปเลียนมา” บักเคนบอกกับลูเซียง

“ผมก็สบายใจ คุณเคนจะเปิดร้านเมื่อไหร่” พลโทอาร์รอนถามบักเคน

“อีกไม่นาน ร้านเปิดวันแรกจะไม่รับแขก แต่จะเชิญพวกเรามาเป็นแขกรับเชิญพิเศษ” บักเคน

“ดี ๆ พวกผมยินดีไปร่วมเปิดร้าน” ทุกคนบอกบักเคนด้วยความยินดี

******************************

“คุณอาดัม ท่านนโปเลียนขอเชิญพบ” ทหารที่มาตามได้บอกกับอาดัม ที่กำลังสนทนากับ ญันนะฮ์ และกาซิม

“ท่านนัดวันไหน”

“วันพรุ่งนี้ แต่ท่านไม่ได้นัดเวลา แต่ท่านจอมพล ให้เรียนท่านไปช่วงเช้า น่าจะเหมาะ เพราะท่านนโปเลียนท่านตื่นแต่เช้า และยังมีแขกมารอพบไม่มาก” ทหารที่มาบอกอาดัม

“ขอบใจกลับไปบอกท่านนโปเลียนว่าผมจะไปพบช่วงเช้า” อาดัมบอกทหารที่มาส่งข่าว

“คุณอาดัม ท่านนโปเลียนให้ไปพบเรื่องอะไร” กาซิมสอบถามอาดัม

“คงจะเป็นเรื่องที่ท่านนโปเลียนเคยหารือกับผมเรื่องให้ผมไปช่วยงานท่านในการฟื้นฟูเศรษฐกิจของฝรั่งเศสที่กำลังย่ำแย่ เงินคงคลังแทบไม่เหลือ เงินเดือนทหารติดค้างมานาน บ้านเมืองวุ่นวายเพราะเศรษฐกิจไม่ดี ท่านนโปเลียนคุยกับผมตั้งนานแล้ว” อาดัมบอกกับกาซิม

**********************************

“สวัสดีท่านนโปเลียน” อาดัมเอ่ยปากทักทาย

“มาตามนัดเลยนะคุณอาดัม ขอบคุณที่มาพบผม” นโปเลียนเอ่ยทักทายอาดัม

“ไม่เป็นไรท่าน มีอะไรให้ผมรับใช้”

“ที่เรียกคุณอาดัมมาพบช่วงเช้า เพราะผมนัดหมาย ลูเซียงน้องชาย และให้ทหารไปตามคุณเคน จอมพลมีโน่ มาหารือเรื่องจะพัฒนาประเทศฝรั่งเศสได้อย่างไรทั้งด้านเศรษฐกิจ สังคม และแสนยานุภาพทางทหาร เพราะตอนนี้การเมืองฝรั่งเศสได้มีการเปลี่ยนแปลง มีการปกครองแบบกงสุล มี ประธาน โฌแซฟ ซีแยส์ ผมเป็นคนที่สอง ส่วนเบอร์สาม โรเฌ่ร์ ดือโกส์ เพื่อไม่ให้ประชาชนมองว่าผมรวบอำนาจ ผมจะตั้งคนที่ไม่ค่อยชอบผมมาเป็นกรรมการกงสุล ด้วย และช่วงระหว่างที่รอทุกคนมาพร้อมกัน ผมอยากฟังความเห็นของคุณอาดัมก่อน” นโปเลียนบอกกับอาดัม

“อืมส์ ฟังดูเหมือนดี แต่ไม่ดีท่าน การบริหารงานท่านจะเกรงใจใครไม่ได้ ท่านอุตสาห์ยึดอำนาจมาแต่ยังไปมอบอำนาจให้คนอื่นบริหาร ท่านแม้จะอยู่เบื้องหลังก็จริง แต่มันไม่คล่องตัว ผมว่าท่านควรจะปรับให้ ประธานมาเป็นรอง ส่วนท่านขึ้นเป็นเบอร์หนึ่ง” อาดัมเสนอความเห็นต่อนโปเลียน

“น่าสนใจ คุณอาดัม”

“อ๋ออีกเรื่องท่าน ภริยาท่าน โจเซฟินได้มาพบผมที่บ้าน เธอมาขอยืมเงินผม ห้าแสนฟรังส์ บอกว่าท่านจะให้เธอ แต่ยังไม่ให้ เธอมีความจำเป็นต้องใช้เงินด่วน ผมเลยมอบเงินให้คุณโจเซฟินไป ห้าแสนฟรังส์ และคุณโจเซฟิน ได้บอกกับผมว่าวานให้ผมช่วยเรียนให้ท่านทราบว่า น่าจะมีการรื้อฟื้นระบบทาสขึ้นมาใหม่ในเมืองอาณานิคมของฝรั่งเศสเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ มีการค้าขายทาส เพื่อใช้เป็นแรงงานในไร่ขนาดใหญ่” อาดัมบอกกับนโปเลียน

“คุณอาดัมบอกว่า โจเซฟินไปเอาเงินทีคุณอาดัมใช่ไหม ผมบอกกับเธอแล้ว ว่าผมจะให้ ยังไปเอากับคุณอาดัมอีก” นโปเลียนพูดพึมพำ

“ไม่เป็นไรครับท่าน เงินเล็กน้อย”

“เดี๋ยวผมคืนให้” นโปเลียนบอกกับอาดัม

“ไม่ต้องครับท่าน ผมเห็นด้วยเศรษฐกิจในเมืองขึ้นของฝรั่งเศส การค้าฝรั่งเศสจะดีขึ้นถ้าเปิดให้มีการค้าขายทาสครับ ผมยินดีรับอาสาจัดการเรื่องนี้ครับท่าน เอาทาสจากอัฟริกาไปจำหน่ายที่ละตินอเมริกา จะทำเงินมหาศาล เพราะขาดแคลนแรงงานมากในไร่อ้อย ในเฮติและอีกหลายประเทศในละตินอเมริกา ในอเมริกาก็ขาดแคลนแรงงาน ถ้าเราสามารถฟื้นฟูระบบค้าทาส คู่แข่งคือสเปนและอังกฤษ จะช่วยระบบเศรษฐกิจได้เป็นอย่างดี” อาดัมพยายามอธิบายให้นโปเลียนเข้าใจในการกระตุ้นเศรษฐกิจ