บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 (ตอนที่ 214)

“ขอบคุณในคำแนะนำครับ ผมจะเก็บคำพูดของท่านไปไว้ใช้เป็นหลักการใช้ชีวิต เพราะผมมัวแต่ห่วงกลัวคนรอบข้าง จะมองผมไม่ดี ผมไม่อยากให้พวกเขามองผมในแง่ลบครับ” บักเคนบอกกับนโปเลียน

 กุ๊บ กุ๊บ ๆๆๆเสียงม้าควบม้าอย่างรีบร้อน  ทหารนายหนึ่งรีบควบม้ามาแจ้งข่าวด่วนต่อนโปเลียน  ทหารลงจากหลังม้าก็รีบวิ่งมาพบรัสตัม ทั้งสองพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงรีบร้อน  “ข้าอยากไปรายงานต่อท่านนโปเลียนถึงข่าวด่วน”

“บอกผมก็ได้ทหาร ผมจะไปรายงานท่านนโปเลียนเอง” รัสตัมบอกนายทหารที่มาแจ้งข่าว

“ก็ได้ท่านรีบไปรายงานท่านนโปเลียนด่วนด้วย และขอการตัดสินใจจากท่าน ผมจะรอที่นี่” ทหารบอกกับรัสตัม

“โปรดรอสักครู่ เดี๋ยวผมมาแจ้งข่าว” รัสตัมบอกกับทหาร

 “นายท่าน มีข่าวด่วน จากโรงพยาบาลสนาม” รัสตัมบอกกับนโปเลียน

“มีข่าวอะไร หรือรัสตัม” นโปเลียนถามรัสตัม

“โรงพยาบาลสนามถูกพวกกลุ่มต่อต้าน บุกเข้าไปทำลาย ฆ่าผู้ป่วย ทหารที่เฝ้าโรงพยาบาลทั้งหมด โรงพยาบาลถูกเผาเสียหายทั้งหมด” รัสตัมบอกกับนโปเลียน

“พระเจ้าช่วย มันเกิดเหตุการณ์นี้ตั้งแต่เมื่อใด” นโปเลียนถามรัสตัม

“ นายท่าน ผมขออนุญาตให้ทหารที่มาแจ้งข่าว มาเล่ารายละเอียดให้ท่านฟังดีกว่าครับ”  

“รีบไปนำทหารที่มาแจ้งข่าวมาพบผมด่วนเลย” นโปเลียนบอกกับรัสตัม

          “ได้ครับนายท่าน” ทหารที่มาแจ้งข่าวได้เดินเข้ามาพบ

นโปเลียนในห้องพร้อมกับรัสตัม

          “สวัสดีครับท่านนโปเลียน มีข่าวด่วนจากโรงพยาบาลสนามตอนนี้กลุ่มผู้ประท้วงได้เผาโรงพยาบาลเสียหายหมดครับ ทหารที่เฝ้ารักษาการณ์ พร้อมคนไข้เสียชีวิตทั้งหมด” นายทหารได้รายงานนโปเลียน

“ขออนุญาตแจ้งข่าวครับ” ทหารสื่อสารได้รีบมารายงานข่าวด่วนต่อนโปเลียน

“ให้เข้ามา พลเอกมีโนได้รับรายงานโทรเลขด่วนจากโรงพยาบาล ว่ามีกลุ่มผู้ประท้วงล้อมโรงพยาบาล ท่านกำลังจะส่งทหารไปช่วย” ทหารสื่อสารได้รายงานต่อนโปเลียน

“แล้วพลเอกมีโน่ไปช่วยแล้วหรือยัง” นโปเลียนถามทหารที่มาส่งข่าว

“ไปแล้วครับหลังจากได้รับแจ้งโทรเลขไปกับกองทหารห้าร้อยนายครับท่าน

นโปเลียน” ทหารสื่อสารตอบนโปเลียน

 “ใครก็ได้ไปตามพันเอกอาร์รอนมาพบผมด่วน” นโปเลียนบอกรัสตัม

“ได้ครับผมจะให้พลทหารนาธาเนียลไปตามพันเอกอาร์รอนมาพบท่านโดยด่วนครับ”  รัสตัมบอกกับนโปเลียน

“ไม่ต้องไปตามครับท่านนโปเลียน พันเอกอาร์รอนไปกับพลเอกมีโน่ครับ” ทหารที่มารายงานข่าวได้บอกกับนโปเลียน

 “ เป็นความสูญเสียอย่างมาก ผมเพิ่งสั่งให้พันเอกเจนัวร์กับพันเอกอาร์รอนไปค้นหาหัวโจก ยังมาเกิดเหตุการณ์เผาโรงพยาบาลอีก ถ้าไม่จัดการเด็ดขาดปัญหาความวุ่นวายไม่สงบแน่” นโปเลียนบอกกับบักเคน

“ผมขออนุญาติท่านไปสำรวจดูความเสียหายของโรงพยาบาล” บักเคนบอกกับนโปเลียน

“ไปด้วยกันคุณเคน ผมอยากรู้จิตใจพวกก่อการทำด้วยอะไร คนป่วยยังไม่ละเว้น สถานที่โรงพยาบาลเขาไม่ให้ทำลาย จับได้ต้องยิงทิ้งให้หมด แล้วนำศพมาประจาน” นโปเลียนบอกกับบักเคน

“ทหารที่มารายงานข่าว ช่วยนำทางให้ด้วย”

“ได้ครับท่านนโปเลียน” ทหารที่มาแจ้งข่าวบอกกับนโปเลียน

“ไปคุณเคนไปสำรวจความเสียหายกัน”

“ได้ครับ”

นโปเลียนกับบักเคนเดินออกมาจากห้องรีบเดินตรงไปยัง รถม้า โดยมีทหารเฝ้าเวรหน้าห้องเดินนำหน้า นโปเลียนพร้อมกับบักเคนได้ขึ้นรถม้าโดยมีรัสตัมเป็นสารถี ขับรถม้าให้ออกไปมุ่งตรงไปยังโรงพยาบาลที่ถูกไฟไหม้ โดยมีกองทหารม้าติดตามนโปเลียนไปสองร้อยนาย ปืนใหญ่สามกระบอกติดตั้งบนเกวียนมีม้าลากจูงไป พร้อมหน่วยเสนารักษ์ ติดตามไปช่วยเหลือผู้รอดชีวิต

ขบวนรถม้า และกองทหารม้าของนโปเลียนได้เดินทางมาถึงที่เกิดเหตุไฟที่ลุกลามไหม้โรงพยาบาลเริ่มมอดดับ  พลเอกมีโน่และพันเอกอาร์รอน ได้สั่งให้ทหารหลายร้อยนาย ร่วมกับชาวบ้านหลายสิบคนช่วยกันดับไฟ หลังจากฝูงชนที่ก่อจลาจลได้แยกย้ายกันหลบหนี ชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ได้เข้ามาช่วยกันสาดน้ำดับไฟ ชาวบ้านเหล่านี้อาศัยอยู่บริเวณรอบ ๆ โรงพยาบาล เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย ก็ได้อาศัยยารักษาโรคจากทางโรงพยาบาลรักษาตัว และค้าขายเล็กน้อย ๆ ให้กับทหารทีเป็นทหารยาม ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้เลวร้าย แม้ว่าชาวบ้านส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่รอบโรงพยาบาล จะไม่เห็นด้วยกับกลุ่มผู้ประท้วง

แต่กลุ่มผู้ประท้วงมีจำนวนมาก อาวุธครบมือ ชาวบ้านหาเช้ากินค่ำ ไม่มีปัญญาไปสู้รบปรบมือด้วย เมื่อเห็นกลุ่มผู้ประท้วงมาประท้วง ได้มีพลเมืองดี รีบขี่ม้าไปรายงานทหารที่ป้อม ที่เฝ้าอยู่บนเส้นทางจากเมือง อเล็กซานเดรีย กับเมือง ชาม ห่างจากโรงพยาบาลหลายกิโลเมตร ทหารที่ได้ทราบข่าวจากพลเมืองดี รีบควบม้ามาดูเหตุการณ์ และเมื่อเห็นไฟไหม้กำลังลุกไหม้โรงพยาบาล ก็รีบควบม้าไปแจ้งข่าวต่อนโปเลียน

หลังจากขบวนรถม้าของนโปเลียนมาถึง นโปเลียนถึงกับรำพึงออกมา “ช่างโหดเหี้ยมยิ่งนัก โรงพยาบาลยังไม่เว้น”

พลเอกมีโน่และพันเอกอาร์รอนได้รอต้อนรับ และรายงานสถานการณ์ให้กับนโปเลียนได้ทราบเหตุการณ์

ทหารหลายร้อยนายได้ช่วยกันดับไฟและค้นหาผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์เผาโรงพยาบาล เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากไฟดับสนิท มีเพียงควันสีเทาลอยขึ้นฟ้า ทหารที่ค้นหาผู้รอดชีวิตได้มารายงานต่อ นโปเลียน พลเอกมีโน่ และพันเอกอาร์รอน “ไม่มีผู้รอดชีวิตครับท่าน นับศพได้ทั้งหมด หนึ่งร้อยแปดสิบห้าศพครับท่าน บางศพหัวขาด ร่างถูกเผาไหม้เกรียม จำแนกไม่ออกครับว่าเป็นชายหรือหญิง บางคนยังนอนอยู่บนเตียงอยู่ครับ” ทหารที่ไปค้นหาได้รายงานต่อนโปเลียน

“ชาวบ้านที่มาช่วยดับไฟ ลองไปตามมาให้ผมสอบถามดูหน่อยว่าเหตุการณ์มันเป็นอย่างไร”

“ได้ครับท่านนโปเลียน” ทหารที่ค้นหาได้เดินไปตามกลุ่มชาวบ้านที่ช่วยดับไฟให้มาพบกับนโปเลียน