บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 (ตอนที่ 141)
หลังจากพระอาทิตย์ตกดิน กองทหารของพลโทอเล็กก็ได้เดินทางต่อ ส่วน นโปเลียนคนนำทางได้นำทหารมาพักที่โอเอซีส และรอกองพลของพลโทอเล็กที่กำลังติดตามมา
“เกิดอะไรขึ้นหรือพลเอกบอร์น ทำไมทหารของอเล็ก ยังไม่ถึงสักที” นโปเลียนสอบถามพลเอกบอร์น
“ผมไม่ทราบจะให้คนนำทางย้อนกลับไปดูไหม” ไม่ต้องคนนำทางก็เหนื่อยพวกเรารอที่โอเอซีสนี่แหละไม่ต้องไปตาม คงไม่มีใครหาญกล้าบุกโจมตีแน่นอน”
“ได้ครับท่าน”
“เป็นอย่างไรคุณเคน การเดินทางในทะเลทราย” นโปเลียนสอบถามบักเคน “โอ ร้อนมาก เหนื่อยเป็นสองเท่าเดินกลางทะเลทรายแดดร้อน ผมว่ามันไม่เหมาะกับการเดินทัพกลางวันนะท่าน ควรจะเดินทัพตอนกลางคืน หรือตอนเช้าใกล้รุ่ง”
“มันก็ถูกคุณเคน แต่พวกเราต้องทำเวลา เพื่อไปให้ถึงจุดหมายก่อน ที่อังกฤษมันจะยึดครอง เอเคอร์ (Acre) จะทำให้เราไม่มีกองเรือที่จะใช้เดินทางไปยังแคว้น ไมซอร์” นโปเลียนบอกกับบักเคน
เดี๋ยวรอพลโทอเล็ก มาถึงก่อน ค่อยประชุมหารือกันอีกที ตอนนี้ก็ให้ทหารพักตั้งค่ายที่นี่สักคืนก่อน คงออกเดินทางไม่ได้ต้องรอทัพพลโทอเล็กก่อน”
หลังจากพระอาทิตย์ตกดิน ความร้อนเริ่มลดลง อากาศเริ่มเปลี่ยนเป็นเย็น ทหารพยายามเก็บกิ่งไม้แห้งมาก่อเป็นกองไฟ เพื่อบรรเทาความหนาวเย็นยามค่ำคืน
“มีแสงไฟวิบวับอยู่ไกลๆ ครับท่าน”
“นโปเลียนได้หยิบกล้องส่องทางไกลที่พกติดตัวตลอดส่องกล้องไปยังแสงไฟที่เห็นวับ ๆ แวมๆ สงสัยเป็นทหารของพลโทอเล็ก”
“น่าจะใช่ครับท่าน” เกลแบร์บอกกับนโปเลียน สักพักกองทหารก็มาถึง นโปเลียนได้ออกไปรับพลโทอเล็ก “ทำไมท่านถึงมาช้า”
“การเดินทางที่มาช้า ทหารขาดน้ำดื่ม และอากาศร้อนมาก พอไปถึงจุดที่ท่านดื่มน้ำ บ่อน้ำก็ไม่มีน้ำเหลือ แห้งผาก ทหารหลายคนคลุ้มคลั่ง และหมดสติเพราะอากาศร้อนและขาดน้ำ” พลโทอเล็ก ตอบนโปเลียน
“เป็นความผิดของผม ที่ไม่ได้สั่งให้ทหารเตรียมขุดบ่อน้ำไว้รอท่าน ผมมัวแต่เร่งรีบนำทัพเลยลืมนึกถึงข้อนี้ ซึ่งเป็นความผิดพลาดอันใหญ่หลวงของผม น้ำคือสิ่งสำคัญทำไมผมลืมนึกถึงข้อนี้ไปได้นะ”
แต่ในสิ่งที่ไม่ดีก็ยังมีสิ่งดีท่าน มีนักวิทยาศาสตร์ที่ท่านเชิญมา ได้คิดค้นการหาน้ำในทะเลทรายและนำอาหารที่เก็บไว้เป็นปีโดยไม่เสีย ทำไมผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ใครเป็นผู้ค้นพบ”
“เกสพาร์ดเป็นผู้ค้นพบครับท่าน การขุดหลุมเพื่อให้น้ำระเหยกลายเป็นหยดน้ำ โดยอาศัยแก้วรูปโค้ง และเพื่อนของของ นิโคล่า ได้คิดค้น อาหารที่บรรจุในขวดโหล ปิดปากขวดด้วยจุกก๊อกให้สนิทแล้วซีลด้วยขี้ผึ้งลดภาระเรื่องเสบียงอาหารไปได้มาก”
“น่าสนใจมาก ๆ เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก ไหนทหารไปตามท่านเกสพาร์ดและนักวิทยาศาสตร์ให้มาพักกับผมที่นี่ได้เลย”
“ครับท่าน” ทหารที่ได้รับคำสั่งก็ไปตาม คณะนักวิทยาศาสตร์ให้มาพบกับ นโปเลียน
“มันน่าทึ่งมากหลังจากได้ยินเรื่องราวของท่าน จากปากของพลโทอเล็กวิธีการถนอมอาหารการหาแหล่งน้ำในทะเลทราย แต่การถนอมอาหารจะเป็นการแก้ปัญหากองทัพได้ดีที่สุด เพราะจะหมดปัญหาเรื่องเสบียงอาหารในการออกรบ” นโปเลียนกล่าวชมเชยเกสพาร์ด
“ทำไม่นะผมถึงปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปโดยไม่สนใจ นโปเลียนตำหนิตัวเอง ต่อไปผมจะรับฟังความคิดเห็นของพวกท่านทุกคน ท่านมีอะไรดี ๆ ก็มาบอกผมได้ทุกเวลา”
“ครับท่าน เห็นท่านยุ่ง ก็เลยไม่กล้ารบกวน” เกสพาร์ดตอบนโปเลียน
“ไม่ต้องเกรงใจ การค้นพบของพวกท่านเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุด ของกองทัพ กลับไปผมจะมอบรางวัลให้กับพวกท่านในการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ที่เป็นประโยชน์ต่อประเทศฝรั่งเศส”
พวกท่านมาเหนื่อย ๆ ก็ทานอาหารและพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้เราจะพักอีกวัน จะเริ่มเดินทางในตอนเย็นของวันพรุ่งนี้ ” ขอบคุณครับท่าน
“ขออนุญาตรายงานข่าวครับ ทหารหน่วยสอดแนมรีบมารายงานนโปเลียน ห่างออกไป ประมาณ 10 กิโลเมตร มีค่ายทหารขนาดใหญ่ตั้งอยู่ในโอเอซีส และมีการเคลื่อนไหวผิดปรกติ น่าจะเป็นกองทหารมัลลุคครับท่านนโปเลียน”
“ดีแล้ว ผมจะได้ทดลองของจริงดูซิทุ่นระเบิดที่ท่านครุยส์ นักเคมีได้คิดค้นขึ้นเลียนแบบระเบิดของจีนจะมีอานุภาพมากกว่า ระเบิดจีนกี่เท่า เพราะระเบิดของจีนไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่ควร ผมจึงมอบหมายให้ นักวิทยาศาสตร์ค้นคว้าวัตถุระเบิดขึ้นมา โดยทดลองเป็นความลับที่ไม่มีใครในกองทัพได้ทราบ ผมได้ให้ทหารนำทุ่นระเบิดมาที่อียิปต์ด้วย มีผมกับท่าน ครุยส์นักเคมี ผู้ผลิตขึ้น และทหารคนสนิทไม่เกิน 1 กองร้อยของผมเป็นผู้ทดลองร่วมกับท่านครุยส์และได้ทดลองที่ ค่ายทหารอย่างลับ ๆ จึงนำมาใช้จริงที่นี่” นโปเลียนบอกกับทุกคน
“โอ ทุ่นระเบิด ที่แท้ก็คิดค้นโดยนักปราชญ์จีนนี่เอง” เกลแบร์ถึงกับเอ่ยปากออกมา
นโปเลียนกล่าวต่อไปว่า ผมได้ศึกษาตำราพิชัยสงครามของจีนหลายเล่ม ตอนที่เรียนโรงเรียนนายร้อย เลยมีความคิดจะทำระเบิดให้มีประสิทธิภาพมากกว่าที่จีนเคยผลิตขึ้นมา ผมอ่านเจอว่าซุนซือเหมี่ยวยุคราชวงศ์ถัง เก่อหงแห่งราชวงศ์จิ้น นำถ่านไม้ กำมะถัน ดินประสิว มาผสมกันและผงถ่านบดละเอียด มาทำเป็นระเบิด”
ผมจึงได้ให้ครุยส์นักเคมี เป็นผู้เชี่ยวชาญในมหาวิทยาลัยปารีสมาทดลองสัดส่วนของส่วนผสมเพื่อทำทุ่นระเบิดสังหารเมื่อม้าหรือคนเหยียบเข้าก็จะระเบิด” ทหารของผมได้เพิ่มเติมเศษแก้ว โลหะเข้าไปในระเบิด เพื่อทำเป็นระเบิดสังหาร”
“ให้แจ้งข่าวแก่กองทัพให้ทหารราบหน่วยเคลื่อนที่เร็วไปขุดหลุมทำสิ่งกีดขวาง ระยะ 300 เมตร ก่อนถึงโอเอซีส และให้วางระเบิดรอบนอก โอเอซีสแห่งนี้ห่างออกไป 1 กิโลเมตร ระยะ 500 เมตร” นโปเลียนสั่งการให้ทหารแต่ละหน่วยไปปฏิบัติการตามคำสั่ง
หลังจากสั่งการให้ทหารทุกหน่วยรับผิดชอบ นโปเลียนก็มานั่งสนทนากับ บักเคนและเกลแบร์ พลเอกบอร์น ถึงเรื่องทั่วๆ ไป
“ท่านนโปเลียน เวลาเดินทางในทะเลทรายเราจะทราบทิศทางได้อย่างไร เมื่อเราไม่มีเข็มทิศ” บักเคนสงสัยถามนโปเลียน
“อ๋อที่โรงเรียนทหารได้สอนไว้ในหลักสูตรการเดินทางในยามค่ำคืนให้สังเกตกลุ่มดาวหมีใหญ่ (ดาวจระเข้) เพื่อจะได้เห็นดาวเหนือ ตำแหน่งที่ดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์ตกลับขอบฟ้าไว้ว่า นั่นคือ “ทิศตะวันตก” หากเราหันหน้าเข้าหาทิศตะวันตก ยกแขนขวาขึ้นขนานพื้น และเหยียดออกไปทางข้างลำตัว มือขวาจะชี้ไปยังทิศเหนือ จากนั้นเหยียดนิ้วโป้งลงพื้นไว้ที่เส้นขอบฟ้า เหยียดนิ้วชี้ ชี้ขึ้นข้างบน จะมองเห็นดาวเหนืออยู่บนปลายนิ้วชี้ โดยกลุ่มดาวหมีใหญ่ เรียงตัวเป็นรูปกระบวยตักน้ำ ดาวสองดวงแรกของกระบวยตักน้ำ จะชี้ไปยังดาวเหนือเสมอ ไม่ว่าทรงกลมท้องฟ้าจะหมุนไปอย่างไรก็ตาม ดาวเหนือจะอยู่ห่างออกไป 4 เท่าของระยะทางระหว่างดาวสองดวงแรกเสมอ”
“ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะครับท่าน ผมกลัวที่สุดถ้าหลงทางในทะเลทรายมันจะจะจำทิศทางไม่ได้” บักเคนบอกกับนโปเลียน
“คนนำทางในทะเลทราย เขาต้องจำให้ได้ ถ้าจำไม่ได้มีโอกาสเสียชีวิต”
พลเอกบอร์น “ท่านไปย้ำคำสั่งของผมอีกครั้ง และบอกพลโทอเล็ก ที่เพิ่งมาถึง ห้ามทหารทุกคนออกนอกโอเอซีส เพราะเราจะวางกับระเบิด รอบนอกโอเอซีสในรัศมีหนึ่งกิโลเมตร 500 เมตร และหลุมดัก ระยะ 300 เมตร และให้หน่วยปืนใหญ่ ตั้งกระจายเป็นรูปวงกลม ส่วนรูป สี่เหลี่ยมล้อมรอบให้เป็นหน้าที่หน่วยทหารราบ รายล้อมเอาไว้สามชั้น” นโปเลียนสั่งการให้ทหารทุกคนรับหน้าที่ตาม” ได้ครับท่านนโปเลียน
