บักเคนทะลุมิติ ภาค1 (ตอนที่241)
บักเคนทะลุมิติ ภาค1 (ตอนที่241)
“แล้วท่านจะทำอย่างไรรีบบดขยี้ทหารเติร์กก่อน แล้วค่อยไปจัดการทหารเติร์กที่เหลือบริเวณชายหาด” นโปเลียนสั่งการ
“ได้ครับ”
“พวกเราถอยไปรักษาพื้นที่ชายหาดเอาไว้” ลอร์ดเบนจามินสั่งการทหารอังกฤษ
ทหารอังกฤษก็ได้ถอยทัพกลับไปยังชายหาด ธงอังกฤษโบกสะบัดทหารได้เคลื่อนทัพกลับมายังที่ชายหาด ทหารม้าฝรั่งเศสเห็นทหารอังกฤษถอยทัพ ก็ควบม้าบุกตรงเข้าโจมตีกองทหารอังกฤษ
“จัดการพวกกันเลย” ร้อยเอกโจซัวร์ ร้องตะโกนและควบม้าเข้าต่อสู้กับพวกอังกฤษ ฝ่ายฝรั่งเศสเห็นอังกฤษควบม้ามุ่งตรงม้า “คุ้มกันท่านลอร์ด ด้วย” ร้อยเอกสตีฟร้องตะโกนบอกทหารอังกฤษ
เมื่ออังกฤษได้ยินคำสั่งจึงแปรขบวนรายล้อมหลายชั้นโดยมีลอร์ดเบนจามินอยู่ตรงกลาง
“พวกเราจัดการไอ้พวกฝรั่งเศสเลย ทุกคนพร้อมยิง ถ้าพวกมันมาในระยะยิงให้ทุกคนรอฟังคำสั่ง “ ร้อยเอกสตีฟสั่งการ
“ครับผม”
“พวกเราบุกเข้าไป “ ร้อยเอกโจซัวร์ควบม้านำทหารม้าฝรั่งเศสบุกเข้าโจมตีทหารอังกฤษ ยิงได้ร้อยเอกโจซัวร์สั่งการให้ทหารฝรั่งเศสระดมยิงทหารอังกฤษที่ได้หลบเข้าแถวต้นอินผลาลัม ยึดต้นไม้เป็นเกราะป้องกันตามธรรมชาติ โดยมีลอร์ดเบนจามิน ได้หลบอยู่หลังเอาเกวียนที่ติดตั้งฉากเหล็กเป็นเสมือนเกราะป้องกัน ตามธรรมชาติ
“ผมจะนับหนึ่งสองสาม ถ้านับสามให้ระดมยิงได้” เสียงร้อยเอกสตีฟสั่งการ
ทหารอังกฤษที่แต่ละนายเหงื่อได้ไหลออกฝ่ามือด้วยความตื่นเต้น เป็นฉากการต่อสู่ซึ่งหน้าที่ทหารอังกฤษหน่วยนีไม่เคยออกรบมาก่อน หลายคนรู้สึกตื่นเต้นและกังวลใจ ไม่รู้จะรอดกลับอังกฤาหรือฝังร่างอยู่กลางทะเลทราย ในขณะที่ทหารฝรั่งเศส การออกมารบหลายเดือนผ่านไป ผ่านความตายมาหลายครั้งการรบในครั้งนี้ ก็เหมือนกับการรบที่ผ่าน ๆ มา พวกเขารู้สึกว่าผ่านความตาย มาหลายครั้งตั้งแต่ยึดอียิปต์ทหารหลายคนคิดถึงบ้านที่ฝรั่งเศส อยากกลับบ้าน การรบในครั้งนี้จะเป็นศึกชีชะตาว่าพวกเขาจะได้กลับฝรั่งเศสหรือไม่ ทุกคนจึงเกิดความฮีกเฮิม
“ปัง ปัง ๆๆ ปัง ปังๆ” ทหารอังกฤษเริ่มเปิดฉากยิงเมื่อทหารม้าฝรั่งเศสควบตรงรี่เข้ามา “ปัง ปัง ๆๆ ปัง ปังๆ” ทหารม้าฝรั่งเศสยิงสวนกลับไป “โอ๊ย ข้าถูกยิง” อ๊ากซ์ เสียงร้องของทั้งสองฝ่ายทหารอังกฤษถูกยิงล้มลงหลายนาย ส่วนทหารฝรั่งเศสถูกปืนทหารอังกฤษตกจากหลังม้า เพื่อนทหารฝรั่งเศสเมื่อเห็นเพื่อนถูกยิงตกจากหลังม้า ก็ควบม้าเฉียงออกด้านข้างรีบบรรจุกระสุน และควบม้าเพื่อมาช่วยเพื่อนที่ถูกยิงตกจากหลังม้า “ข้ามาช่วยแล้ว อดทนหน่อย” เสียงทหารฝรั่งเศสควบม้ากลับมา ช่วยเพื่อนที่ถูกทหารอังกฤษยิงตกจากหลังม้า
“ปัง ปัง ๆๆ ปัง ปังๆ” ทหารอังกฤษระดมยิงเมื่อเห็นทหารฝรั่งเศสควบม้ากลับมาเพื่อจะช่วยเพื่อน “ปัง ปังๆ” ทหารฝรั่งเศสที่ควบม้ากลับมาสี่นายก็ยิงต่อสู้ ส่วนกองทหารม้าฝรั่งเศสเมื่อบรรจุกระสุนเสร็จก็หันม้าบุกเข้าโจมตีทหารอังกฤษอีกรอบ
“ปัง ปัง ๆๆ ปัง ปังๆ”
“พวกเราสู้ตาย อย่างไรต้องจัดการทหารอังกฤษให้สิ้น” เสียงร้อยเอกโจซัวร์ร้องตะโกน “เฮ้ ฆ่ามันไอ้พวกอังกฤษ”
“ปัง ปัง ๆๆ ปัง ปังๆ” ทหารอังกฤษระดมยิงสกัด
เสียงต่อสู้ดังสนั่นหน้าชายหาด ทหารเติร์ก ที่ขวัญเสียเมื่อเห็นทหารอังกฤษกลับมายิงต่อสู้กับพวกฝรั่งเศส จึงได้ร้องบอกเพื่อนให้ไปช่วยกันถล่มพวกฝรั่งเศส
“ไปพวกเราไปจัดการทหารฝรั่งเศส” เสียงทหารเติร์กร้องบอกเพื่อน
“ฆ่ามันไอ้พวกฝรั่งเศส ทหารเติร์ก ร้อยกว่านายเริ่มวิ่งเข้าไปช่วยทหารอังกฤษรบกับฝรั่งเศส โดยทิ้งเพื่อนทหารเติร์กสี่ห้าร้อยนายได้เฝ้าเรือบด ทุกคนค่อยหายใจคล่องเมื่อทหารอังกฤษยิงกดดันให้ทหารม้าฝรั่งเศสถอยออกไปจากชายหาด แต่ทหารเติร์กก็เสียชีวิตไปเกือบ ห้าสิบนายเพราะลูกกระสุนปืนใหญ่ทหารอังกฤษที่ระดมยิงสกัดทหารฝรั่งเศสไม่ให้ทำลายเรือบด ทหารเติร์กก็เข้าใจในสถานการณ์แต่ก็โกรธแค้นที่อังกฤษยิงถูกพวกเดียวกันเสียชีวิต
“เปรี้ยง เปรี้ยง” ทหารเติร์ก เมื่อเห็นทหารฝรั่งเศสควบม้าตรงมาจึงได้ยิงสะกัด ส่วนทหารฝรั่งเศสเมื่อเห็นทหารเติร์กร้อยกว่านายกำลังวิ่งตรงมาช่วยทหารอังกฤษ ร้อยเอกโจซัวร์จึงร้องบอกทหารฝรั่งเศสแยกกำลังออก ให้สิบเอก ฟรานเวียร์นำทหารม้าไปถล่มพวกเติร์ก
“ครับท่าน” สิบเอกฟรานเวียร์เมื่อได้รับคำสั่งก็นำทหารม้าฝรั่งเศสสามสิบนายควบม้าไปสะกัดทหารเติร์กที่กำลังวิ่งมา “พวกเราจัดการทหารเติร์กให้สิ้นซาก” เสียงร้องตะโกนของสิบเอกฟรานเวียร์
“ปัง ปัง ๆๆ ปัง ปังๆ” ทหารอังกฤษระดมยิงทหารม้าฝรั่งเศสที่ควบตรงไปทหารเติร์ก
“เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงๆ “ทหารเติร์กและทหารอังกฤษได้ระดมยิงทหารฝรั่งเศส
“โอ๊ย ” ทหารฝรั่งเศสเคราะห์ถูกยิงตกจากหลังม้า สองนาย ส่วนทหารเติร์กก็ถูกปืนทหารฝรั่งเศสล้มลงประมาณ ห้านาย “ย๊ากซ์ ๆ ” เสียงแหกปากดังลั่นพร้อมกับทรุดตัวลง วิญญานได้หลุดจากร่างไปอยู่กับองค์พระอัลเลาะห์
ทหารฝรั่งเศสได้ควบม้าวนกลับมาเพื่อยิงต่อสู้กับทหารเติร์กอีกครั้ง “ปัง ปัง ๆๆ ปัง ปังๆ” “โอ้ย ๆๆๆ ทหารเติร์กถูกกระสุนปืนที่ยิงแม่นยังกับจับวางของทหารฝรั่งเศส ล้มลงกับพื้น
“ทำอย่างไรดีทหารเติร์กที่มาช่วยพวกเราถูกยิง” เสียงลอร์ดเบนจามินเอ่ยขึ้นด้วยความกังวล
“ก็ต้องปล่อยละครับท่าน แล้วแต่สวรรค์ลิขิตก็แล้วกันเราไม่สามารถกำหนดชะตาชีวิตหรืออนาคตได้นะท่าน” ร้อยตรีพอล ทหารติดตามลอร์ดเบนจามินเอ่ยขึ้น
“มันก็จริง สงครามมันก็ย่อมมีบาดเจ็บล้มตายเป็นเรื่องธรรมดา” ลอร์ดเบนจามินบอกกับพอลทหารคนสนิท
“ท่านผมว่าเราค่อย ๆ ถอยไปที่ชายหาดแล้วส่งสัญญานให้เรือมารับดีกว่า อยู่ที่นี่ไม่ค่อยปลอดภัย” ร้อยตรีพอลบอกกับลอร์ดเบนจามิน
“ก็ดีเหมือนกันภารกิจเราเสร็จสิ้นแล้วส่งทหารเติร์กสู้กับทหารฝรั่งเศสเป็นอันหมดหน้าที่” ลอร์ดเบนจามินบอกกับทหารคนสนิท
“ครับท่าน”
“พวกเราคอยคุ้มกันท่านลอร์ด เราจะเคลื่อนพลไปยังชายหาด” ร้อยตรีพอลสั่งทหารที่ยืนคุ้มกันลอร์ดเบนจามิน
“ครับผม”
ฝ่ายทหารฝรั่งเศสเมื่อเห็นทหารอังกฤษกำลังถอยไปยังชายหาด ก็หันม้าเพื่อไปสกัดกั้นไม่ให้อังกฤษถอยทัพได้โดยสะดวก
“พวกเราอังกฤษกำลังจะถอยทัพพวกเราสกัดเอาไว้” ร้อยเอกโจซัวร์ตะโกนสั่งการ
“ยิงสกัดมันไว้” เสียงตะโกนของร้อยเอกโจซัวร์ร้องบอกทหารม้าฝรั่งเศส “ปัง ปัง ๆๆ ปัง ปังๆ”
ทหารอังกฤษเมื่อเจอทหารฝรั่งเศสระดมยิงจึงยิงโต้กลับ “ปัง ปัง ๆๆ ปัง ปังๆ”
เสียงปืนทั้งสองฝ่ายยิงต่อสู้กันดังสนั่นทั่วชายหาด
“คุณเคนผมอยากไปช่วยร้อยเอกโจซัวร์รบครับ” พลทหารนาธาเนียลบอกกับบักเคน ในฐานะที่นโปเลียนได้มอบให้บักเคนเป็นผู้ดูแลพลทหารนาธาเนียล
“ก็ได้นาธาเนียลระวังตัวเอาไว้ด้วย” บักเคนบอกกับพลทหารนาธาเนียล
“ครับคุณเคน” พลทหารนาธาเนียลได้เดินออกไป
“เดี๋ยวก่อนจะไปอย่างไรจะเดินไปหรือ” บักเคนตะโกนถามพลทหารนาธาเนียล
“ครับผมจะวิ่งไปครับ”
“ปัดโธ่ ทำเป็นนักวิ่งไปได้เอาม้าผมไป” บักเคนตะโกนบอกพลทหารนาธาเนียล
“พลทหารนาธาเนียลเขาอยากออกสู้รบก็ปล่อยให้คนหนุ่มไปหาประสบการณ์ ก็ดี” พลเอกมีโน่บอกกับบักเคน
