บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 (ตอนที่ 183)

ท่านนโปเลียนผมอยากจะได้พลทหารนาธานเนียล มาติดตามครับ” บักเคนเอ่ยปากขอกับนโปเลียน

“ให้ถามพันเอกอาร์รอนดูว่าจะอนุญาตไหม ผมมอบสิทธิขาดให้ท่านผู้พันแล้ว คุณเคนจะเอาพลทหารนาธานเนียลมาติดตามเพื่ออะไร” นโปเลียนสอบถามบักเคน

“ผมอยากจะถ่ายทอดประสบการณ์ที่ผมรู้ที่ฝรั่งเศสให้กับนาธาเนียล ผมดูแววแล้วน่าจะใช้ได้” บักเคนบอกกับนโปเลียน

“ก็ตามใจ ถ้าพันเอกอาร์รอนอนุญาต”

“ผมไม่มีปัญหาครับท่าน”

“เอาละเรามาว่ากันต่อถึงแผนการของผม” อาดัมบอกกับทุกคน ผมจะเดินทางกลับฝรั่งเศสก่อนเพื่อไปเตรียมการต้อนรับท่านที่ฝรั่งเศส โดยท่านนโปเลียนจะให้ใครโดยสารเรือกลับกับผมด้วยไหม” อาดัมถามนโปเลียน

“เออ มันจะเสี่ยงโดนทหารอังกฤษโจมตีหรือเปล่า” นโปเลียนถามอาดัมด้วยความกังวลใจ

“ไม่ปลอดภัยมาก ถ้าเรือไม่เจอพายุในทะเลก่อน การเดินทางก็ราบรื่น แถมมีเรือรบอังกฤษคอยลอบให้ความคุ้มครองผมอีก”

“ว่าอะไรนะ ทหารเรืออังกฤษลอบคุ้มครองท่าน” พันเอกเจนัวร์ถึงกับตะลึง

“การค้าไม่มีมิตรแท้ศัตรูถาวร ทุกอย่างอยู่ที่ผลประโยชน์ พ่อค้ายินดีจ่ายให้กับทุกคนที่อำนวยความสะดวก เงินสามารถบันดาลได้ทุกสิ่ง ผมให้พ่อค้าที่ลอนดอนเจรจากับทหารเรืออังกฤษระดับนายพล ท่านอย่ารู้ชื่อเลย เขาแจ้งไปยังราชนาวีอังกฤษว่าเรือของผม เป็นเรือเพื่อช่วยเหลือมนุษย์ธรรมแก่อัฟริกา เดินทางมาสำรวจพื้นที่ประสบภัยจากโรคระบาด เพื่อหาทางช่วยเหลือ ทางราชนาวีอังกฤษก็ไม่สงสัย ผมสามารถไปได้ทั่วโลก ผมอยู่เหนือสงคราม ความขัดแย้ง การค้า ผลประโยชน์    มีทหารฝ่ายใด ไม่สนใจบ้างท่านบอกผมมา ทุกฝ่ายแอบรับเงินผลประโยชน์ จะเข้ากระเป๋าใครบ้างผมไม่ทราบ และไม่อยากทราบ แต่ผมได้รับความสะดวก ถือว่าจบ” อาดัมบอกกับทุกคน

“สุดยอดจริง  ๆ พ่อค้า หาประโยชน์ได้ทุกทาง ท่านไม่รู้อะไรสงครามในยุโรป ที่รบกัน ระหว่างฝรั่งเศสกับแคว้นในอิตาลี เจ้าเมืองอิตาลีก็แอบให้พ่อค้ามาเจรจาซื้ออาวุธกับพ่อค้าอาวุธฝรั่งเศส แล้วเอาอาวุธไปเข่นฆ่ากัน พ่อค้าทั้งสองฝ่ายมีแต่ได้กับได้ ไม่สนใจว่าใครจะรบกัน” อาดัมบอกให้ทุกคนได้ทราบ

บักเคนนึกถึงสงครามระหว่างเขมรสามฝ่าย เขมรแดงเคยรบกับทหารไทยสุดท้ายก็กลายมาเป็นพันธมิตรร่วมรบสู้กับเขมรเฮงสัมรินเพื่อป้องกันเขมรเฮง      สัมรินและเวียดนามรุกรานไทย ที่บ้านโนนหมากมุ่น หรือที่บ้านประดงอำเภอโป่งน้ำร้อน ทั้งสองฝ่ายสู้รบบาดเจ็บล้มตาย ส่วนบางประเทศ องค์การสหประชาชาติห้ามค้าขายกับเขมร แต่ประเทศนี้ก็ขายของเพลินให้กับเขมรทุกฝ่าย โดยซื้อของจากไทยไปขายให้ โดยที่ไทยไม่ได้ประโยชน์อะไร เพราะทำตามคำสั่งของสหประชาชาติ เลยไม่ได้ขายของ แต่ประเทศบางประเทศกับซื้อสินค้าไทยไปขายให้แทน “มันเป็นอย่างนี้ นี่เอง บักเคนเพิ่งถึงบางอ้อ หลังจากโง่ไปนานไม่รู้ว่าเบื้องหลังสงครามมันโสมม หรือ สงครามอ่าว ปฏิบัติการโล่ทะเลทราย เพื่อปลดปล่อยคูเวต สหรัฐบุกอิรัก สหรัฐส่งทหารไปรบร่วมกับพันธมิตร  แต่เงินทองช่วยเหลือมาจาก ญี่ปุ่น พันธมิตรจากยุโรป ที่ต้องสนับสนุนการรบ สหรัฐได้กำไรทั้งขึ้นทั้งล่อง อิรักกลายเป็นแพะรับบาป สหรัฐขายอาวุธรุ่นใหม่ เครื่องบินรบได้มากมาย อิรักเป็นสถานที่ทดสอบอาวุธรุ่นใหม่ ๆ ทั้งขีปนาวุธร่อน โทมาฮอว์ค เครื่องบิน F15 F16 ระเบิดรุ่นใหม่ ๆ ให้เกือบทุกชาติในตะวันออกกลางที่เป็นพันธมิตรกับสหรัฐ

“ผมตัดสินใจแล้วจะไปบอกเฟาเรสให้ไปกับคุณอาดัม ส่วนคุณเคนจะไปพร้อมกับคุณอาดัมไหม” นโปเลียนถามบักเคน

“ไม่ครับ ผมจะอยู่สู้กับท่านผมอยากให้ซูซี่และแม่ไปพร้อมกับคุณอาดัม”

“ดี คุณอาดัมเรือบรรทุกคนโดยสารได้ทั้งหมดกี่คน พร้อมเสบียงอาหาร”        นโปเลียนสอบถามอาดัม

“ก็ไปได้ประมาณ 50 กว่าคนครับเพราะต้องใส่เสบียงและน้ำจืดไปด้วย        ถ้าบรรทุกเต็มที่ถ้าไม่เอาเสบียงก็ได้ประมาณ 150 คน” อาดัมบอกกับนโปเลียน

“ถ้าอย่างนั้นก็ให้ครอบครัวของร้อยโทลูคัส และหมอฮาเนมานนส์ ไปพร้อมกับคุณอาดัม ผมจะให้ทหารหญิง เป็นผู้ควบคุมและรักษาความปลอดภัยในการเดินทางครั้งนี้ จะให้ พันเอกหญิงโคลเอ้พร้อมทหารหญิงที่เป็นผู้ช่วยพยาบาล อีก 10 นาง ไปคอยอารักขาก็แล้วกัน” 

“ถ้ายังมีที่ว่างก็ลำเลียงผู้บาดเจ็บหนักไปรักษาตัวต่อที่ฝรั่งเศส ส่วนนักวิทยาศาสตร์ก็ให้พันเอกอาร์รอนเป็นผู้รับผิดชอบงานนี้ไปถามความสมัครใจว่าใครจะกลับฝรั่งเศสรอบแรก” นโปเลียนตัดสินใจแทนทุกคน 

“ครับท่านนโปเลียน” พันเอกอาร์รอนได้รับคำสั่งของนโปเลียน

“พวกที่เหลือ ก็ให้เตรียมตัวให้พร้อม ส่วนพลทหารนาธาเนียล ผมให้ร่วมรบด้วย ถือว่าพันเอกอาร์รอนได้ฝึกมาพอสมควร ถ้าเขาทำความดีความชอบ ก็จะเลื่อนยศให้” นโปเลียนบอกกับบักเคน

“ครับท่านนโปเลียนผมจะได้เอาคำกล่าวของท่านไปแจ้งต่อพลทหาร           นาธาเนียล

“แล้วคุณอาดัมจะออกเดินทางวันไหน” นโปเลียนสอบถามกับอาดัม

“คงจะเร็ววันนี้ รอคำตอบจาก พิราบสื่อสารว่าทหารออตโตมันจะบุก          อ่าวอาบูร์กีวันไหน ก่อนวันบุกสองวันผมจะออกเดินทาง”  อาดัมบอกกับทุกคน

“อ้าวและไม่กลัวทหารออตโตมันโจมตีหรือ” พันเอกเจนัวร์ถามด้วยความสงสัย

“ผมมีธงที่เป็นสัญลักษณ์ที่ทางทหารของออตโตมันได้แจ้งให้ผมว่าถ้าเจอกองเรือของจักรวรรดิออตโตมันให้ชักธงนี้ขึ้นสู่ยอดเสากระโดงเรือ จะไม่มีใครกล้าแตะต้อง”

“แล้วถ้าเจอโจรสลัดจะทำอย่างไร มีทหารหญิงไปเพียง 10 นาง ส่วนใหญ่ก็เป็นพลเรือน หรือทหารบาดเจ็บหนักจากการสู้รบ”

พันเอกอาร์รอนถามด้วยความห่วงใย

“ไม่กลัวครับ โจรสลัดส่วนมากแถวนี้มีสองก๊ก คือโจรสลัดที่ทหารเรืออังกฤษอยู่เบื้องหลัง เพื่อทำการปล้นพ่อค้าชาวออตโตมันและพ่อค้าจากต่างถิ่นที่มาค้าขาย อีกพวกก็โจรสลัดภายใต้จักรวรรดิออตโตมันให้การคุ้มครองคอยปล้นพ่อค้าจากยุโรป และพ่อค้าที่นำสินค้ามาขายอียิปต์” อาดัมบอก

“หา… ว่าอะไรนะ โจรสลัดมีคนในกองทัพให้การสนับสนุน” บักเคนถึงกับอุทานออกมา

“นี่คือการรบแบบกองโจร เพื่อลอบตัดกำลัง ทำลายเสบียง ทำลายการค้าของแต่ละฝ่าย ทหารทั้งสองฝ่ายจึงใช้ตัวแทนทำการเอง หรือเผลอ ๆ ก็ตัวทหารทำตัวเป็นโจรสลัดเสียเอง” อาดัมบอกกับทุกคน

“โอ… อัลเลาะห์ทรงคุ้มครอง” รัสตัมได้ยิน ในสิ่งที่ตนเองไม่เคยนึกมาก่อน เป็นทั้งทหารและโจรในเวลาเดียวกัน

“โจรสลัดจะไม่ทำการปล้นสินค้าของพ่อค้าชาติเดียวกัน ถ้าขืนทำก็จะถูกปราบอย่างรุนแรง ถึงกับเสียชีวิตได้ แต่ถ้าไปปล้นพ่อค้าต่างชาติ ก็ไม่เป็นไร เพียงแต่แบ่งผลประโยชน์ให้กับทหารบ้าง” อาดัมอธิบายให้ทุกคนเข้าใจ

บักเคนคิดไปถึงรถบรรทุกสิบล้อในเมืองไทยที่วิ่งแบกน้ำหนัก วิ่งกันจนถนนพัง รถบรรทุกต้องติดสติกเกอร์เพื่อป้องกันการถูกจับ ยอมจ่ายรายเดือน แม้ว่าจะบรรทุกน้ำหนักเกินก็ตาม ไม่มีใครจับ ถนนพังก็ช่างหัวมัน เดี๋ยวได้งบซ่อมแซมใหม่ สร้างใหม่ ผู้รับเหมาก็ได้งานสร้างถนน จ่ายหัวคิว มันช่างเหมือนกันเสียจริงกับสงครามที่อียิปต์