บักเคนทะลุมิติ ภาค1 (ตอนที่243)

การปะทะกันเป็นไปอย่างดุเดือด ทหารอังกฤษถอยถึงชายหาด เรือตรีโรบินสันได้เข้ามายิงคุ้มกันให้ลอร์ดเบนจามิน “ท่านรีบลงเรือเร็ว ทหารอังกฤษช่วยยิงคุ้มกันให้

“ปัง ปัง ปัง ๆ ปัง ปังๆ” 

ร้อยเอกโจซัวร์เมื่อเห็นทหารอังกฤษล่าถอยถึงชายหาด ประกอบกับทหารอังกฤษได้ขึ้นจากเรือบดช่วยยิงคุ้มกันให้  “ปัง ปัง ปัง ๆ ปัง ปังๆ”   การประทะเป็นไปอย่างดุเดือด ทหารอังกฤษสองนายถูกกระสุนปืนล้มลงเพื่อนทหารช่วยยิงสกัด และเข้ามาประคอง ลงเรือบด

“อดทนไว้เพื่อน” เพื่อนทหารอังกฤษปลอบใจเพื่อนทหารที่ถูกทหารฝรั่งเศสยิง “ปัง ปัง ปัง ๆ ปัง ปังๆ”  เสียงกระสุนปืนดังสนั่น ทหารม้าฝรั่งเศสเมื่อเห็นอังกฤษล่าถอยถึงชายหาด

“ปัง ปัง ปัง ๆ ปัง ปังๆ”  ทหารอังกฤษยิงต้านการรุกคืบหน้าของทหารฝรั่งเศส

“ผมจะบุกเข้าไปดีไหม” พลทหารนาธาเนียลถามร้อยเอกโจซัวร์

“ปล่อยไปอย่าเสี่ยง พวกอังกฤษมันระดมยิงอย่างบ้าเลือด

พลาดมาอาจถึงตายได้ “ ร้อยเอกโจซัวร์บอกกับพลทหารนาธาเนียล

หลังจากถอยขึ้นเรือบดได้ ทหารอังกฤษก็เริ่มพายเรือออกไปจากฝั่ง ทหารอังกฤษส่วนใหญ่ พยายามยิงสกัดให้ร้อยตรีพอล และลอร์ดเบนจามินถอยไปขึ้นเรือรบที่จอดรออยู่ ทหารรีบจ้วงพายอย่างรีบเร่ง เรือบดแล่นออกชายหาดตรงไปยังเรือรบที่จอดรออยู่

          “เรือท่านลอร์ดออกชายฝั่งแล้ว” กัปตันอาเธอร์บอกกับนาวาตรีไมเคิลที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ครับกัปตันผมจะไปสั่งการให้พลปืนให้เตรียมพร้อม ถ้าเรือบดท่านลอร์ดพ้นระยะกระสุนปืนใหญ่ ให้ระดมยิงได้” นาวาตรีไมเคิลบอกกัปตันอาเธอร์

          เรือบดของลอร์ดเบนจามินได้แล่นห่างออกจากฝั่ง เรือบดเกือบร้อยลำ แล่นติดตามกันมุ่งไปยังเรือรบ ส่วนทหารเติร์กก็ยิงต่อสู้กับทหารฝรั่งเศส อย่างดุเดือด “เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ๆๆๆ”

“พวกอังกฤษ มันถอยไปขึ้นเรือแล้วแต่พวกเรายังสู้รบกับพวกฝรั่งเศสอยู่ มันไม่ยุติธรรมเลยที่ปล่อยพวกเราสู้รบเพียงลำพัง” ทหารเติร์กนายหนึ่งเอ่ยขึ้นมา

“หุบปากเถอะ ท่านแกรนดวิเซียร์ก็ยังอยู่ เจ้าบ่นแล้วได้อะไร” เพื่อนทหารบอกทหารที่บ่น

“ปัง ปัง ปัง ๆ ปัง ปังๆ”  ทหารฝรั่งเศสยิงใส่ทหารอังกฤษที่กำลังพายเรือห่างออกจากฝั่ง

“หยุดเถอะเปลืองกระสุนเปล่า พวกเราไปเข่นฆ่าทหารเติร์กดีกว่า”

ทหารม้าฝรั่งเศสหันม้าออกจากชายหาดควบม้าไปทหารเติร์กที่เฝ้าระวังเรือบด ห่างออกไปประมาณ ห้ากิโลเมตร

          “เฮ้ยทหารฝรั่งเศสมันควบม้ามุ่งตรงม้าแล้วพวกเราเตรียมตัว”  ร้อยตรี มูฮะหมัด อัล อัฟนาน  ร้องบอกเพื่อนทหารที่เฝ้าเรือบด ทหารที่เฝ้าเรือบดหันมองไปทางเดียวกัน ก็เห็นทหารม้าฝรั่งเศสกำลังควบม้ามุ่งตรงมายังพวกเขา

          “ปัง ปัง ปัง ๆ ปัง ปังๆ”  “ฮี้ ๆๆ” เสียงม้าส่งเสียงตกใจจาก เสียงกระสุนปืนใหญ่จากเรืออังกฤษยิงใส่ทหารม้าฝรั่งเศส หลังจากลอร์ดเบนจามินได้พายเรือพ้นวิถีกระสุนปืนใหญ่

           “ระวัง  พวกอังกฤษมันยิงปืนใหญ่ถล่มแล้ว พวกเราถอยห่างจากวิถีกระสุนปืนใหญ่ “ร้อยเอกโจซัวร์ตะโกนบอกทหารม้าฝรั่งเศสที่กำลังควบม้าเพื่อไปถล่มทหารเติร์ก “ปัง ปัง ปัง ๆ ปัง ปังๆ”   เสียงปืนดังกึกก้อง

          “มันเกิดอะไรขึ้น ทหารอังกฤษถึงระดมยิงถี่ขนาดนี้” พลเอกมีโน่เอ่ยกับนโปเลียน

          “บุกเข้าไปฆ่าฝรั่งเศสให้หมด เสียงตะโกนของแกรนด์วิเซียร์ ร้องตะโกนบอกทหารเติร์ก ทหารเติร์กที่มีทหารประมาณสองหมื่นคนเมื่อได้ยินเสียงทหารร้องตะโกนบอกต่อ ๆ กัน ก็ตะโกนบอกต่อ ๆ กันฆ่ามันไอ้พวกฝรั่งเศส

          ทหารเติร์กที่เฝ้าเรือบด เมื่อเห็นพวกฝรั่งเศสควบม้ามุ่งมาทางที่พวกเติร์กเฝ้าเรืออยู่ เกิดความฮึกเฮิมได้วิ่งเข้าใส่ทหารม้าฝรั่งเศสอย่างไม่กลัวตาย

          “ฆ่ามันให้หมด” เสียงตะโกนของทหารเติร์กทำให้ทหารฝรั่งเศสถึงกับชะงักไปชั่วขณะ

          “พวกเติร์กมันบ้าเลือด เอาอย่างไรดีครับ” พลทหารนาธาเนียลเอ่ยถามร้อยเอกโจซัวร์

          “ก็จัดการมันให้หมด” ร้อยเอกโจซัวร์บอกกับพลทหารนาธาเนียล ทหารฝรั่งเศสรีบควบม้าวิ่งสวนเข้าไปหาทหารเติร์กที่กำลังวิ่งถือปืนสั้น ดาบ และบางคนก็ยกธนู ลูกดอกเพื่อเตรียมประจัญบานกับทหารฝรั่งเศส

          “ทุกคน ระวังตัวไว้ด้วย โจมตีได้เลย” ร้อยเอกโจซัวร์ตะโกนบอกทหาร

          “เฮ้ ฆ่ามัน” “เย้ เย้ ฆ่ามันไอ้พวกฝรั่งเศส” เสียงตะโกนของทหารเติร์กร้องกระหึ่ม เติร์ก “ปัง ปัง ปัง ๆ ปัง ปังๆ”   โอ๊ย ทหารเติร์กหลายนายถูกปืนถึงกับถลาล้มเสียชีวิตเพราะถูกปืนของทหารฝรั่งเศส เป็นการประจันบานที่บ้าเลือด “อ๊อก ทหารฝรั่งเศสถูกลูกดอกอาบยาพิษ ที่ทหารเติร์กเป่า ร่วงจากหลังม้า

“โอ๊ย” ทหารฝรั่งเศสเอามือกุมลูกธนูที่ยิงปักอก ร่วงจากหลังม้า หลังจากควบม้าเข้าไป ม้าถูกดาบฟันขา ทำให้ม้าทรุดลง ทหารฝรั่งเศสหลายนายตกจากหลังม้า และถูกดาบทหารเติร์กฟันเสียชีวิต

          “ทำอย่างไรดีครับท่าน พวกเติร์กมันไม่กลัวตาย” พลทหารนาธาเนียลตะโกนถามร้อยเอกโจซัวร์ หลังจากควบม้ายิงทหารเติร์กแล้วก็หันม้ากลับไป

“พวกเราตายไปเกือบสามสิบคนแล้วท่าน” ทหารนายหนึ่งตะโกนบอกกับร้อยเอกโจซัวร์

“พวกเราถอยก่อน” ร้อยเอกโจซัวร์ตะโกนบอกทหาร แล้วควบม้าวิ่งกลับไป

          “ไชโย ไชโย พวกฝรั่งเศสมันหนีไปแล้ว” ทหารเติร์กตะโกนด้วยความดีใจหลังจาก การรบสิ้นสุดลง

          “พวกเรากลับไปเฝ้าเรือต่อ คิดว่าพวกฝรั่งเศสมันคงมาอีกรอบอย่าประมาท คงไปตามเพื่อนมาสู้ศึกอีกรอบ อย่าประมาท” ทหารเติร์กบอกกับเพื่อน

          “ไปพวก ไปเฝ้าเรือต่อ เดี๋ยวพวกฝรั่งเศสมันจะมาทำลายอีก ทหารเติร์ก ที่ตามไล่ทหารม้าฝรั่งเศสก็เดินกลับไปยังชายหาดที่ทหารเติร์ก ร้อยกว่านายยืนเรียงรายเฝ้าเรือบดอยู่ ขณะที่ทหาร

          หลังจากเรือบดที่นำลอร์ดเบนจามิน ไปถึงเรือรบอังกฤษที่จอดรออยู่ในน่านน้ำหน้าอ่าวอาบูกีร์ กัปตันอาร์เธอร์และนาวาตรีไมเคิลที่ได้เดินมารับลอร์ดเบนจามิน ที่กำลังปีนขึ้นไปบนเรือรบ โดยมี ร้อยเอกสตีฟ ร้อยตรีพอล และ เรือตรีโรบินสันที่ไปรับลอร์ดเบนจามินที่ชายหาด ค่อยปีนขึ้นติดตามมา

          “ดีนะกัปตันที่ให้ทหารอังกฤษไม่ขึ้นบกร่วมกับทหารเติร์ก มิฉะนั้นยุ่งแน่” ลอร์ดเบนจามินบอกกับกัปตันอาร์เธอร์

                   “ท่านลอร์ด เรือหลายร้อยลำ ทหารเติร์กเกือบสองหมื่นนายไม่ใช่น้อย ๆ เรือบดเกือบพันลำ ที่บุกขึ้นไปบนชายหาดตามยุทธวิธีแล้ว อังกฤษแค่สนับสนุนการรบ ผมจึงไม่อยากให้ท่านอังกฤษร่วมขบวนไปกับพวกเติร์ก เพราะไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่”

ผมจึงให้เรือของเรา แล่นห่างจากเรือพวกเติร์ก ประมาณ 5 กิโลเมตร แล้วค่อยปล่อยเรือบดห่างจากพวกเติร์ก” กัปตันอาร์เธอร์บอกกับลอร์ดเบนจามิน

“ทำดีแล้วกัปตัน ผมไม่ตำหนิกัปตัน ความปลอดภัยของอังกฤษต้องมาก่อน” ลอร์ดเบนจามินบอกกับกัปตัน

“ครับท่านลอร์ด

 “แล้วเรือที่ไปไล่เรือฝรั่งเศสเป็นอย่างไรบ้าง” ลอร์ดเบนจามินถามกัปตัน

เรือที่ไล่เรือรบฝรั่งเศสยังไม่กลับมา ไม่รู้จะเกิดปัญหาอะไรหรือไม่” กัปตันอาร์เธอร์รายงานลอร์ดเบนจามินด้วยความกังวล

          “ผมคิดว่าไม่นะ อย่าคิดในแง่ร้ายกัปตัน” ลอร์ดเบนจามินปลอบใจ