บักเคนทะลุมิติ ภาค 1 (ตอนที่ 129)

นโปเลียน ขี่ม้าชมสฟิงซ์ ที่หมอบเฝ้าอยู่กับปิระมิดคูฟู และชมดูปิระมิดของคาเฟร ปิระมิดของเมนคูเร ที่ตั้งไม่ห่างกันมาก

นโปเลียนสอบถามมูซาว่า “ปิรามิดทั้งสอง พวกขุดสมบัติ ได้ขุดค้นไหม”

“ขุด ครับ”

นโปเลียนได้ให้มูซานำไปสำรวจทางเข้าปิรามิดทั้งสองแคบ เหมือนกับปิรามิดคูฟู นโปเลียนเลยเกิดความไม่สนใจได้ขี่ม้าไปดูพื้นที่รอบๆ ปิรามิดแทน เพื่อรอเวลาจะได้ไปนอนในปิรามิดในคืนนี้ตามที่บอกกับทุกคน

“ใครจะเข้าไปนอนบ้าง” นโปเลียนถาม มูซา บักเคน และบูชาร์ด

“ไม่ละครับท่าน ผมกลัว เสียงตุ๊กแก” บักเคนตอบนโปเลียน

“แล้วเจ้าละ มูซา”

“ผมก็ไม่ มันวังเวง นอนคงไม่หลับ ขอนอนรอท่านข้างนอกแถวต้นอินทผาลัมดีกว่า”

“เจ้าละ บูชาร์ด” “ผมก็ไม่ ขอนอนกับคุณเคนและมูซากับทหารดีกว่า”

“ตามใจ เราจะไปนอนคนเดียว”

“บูชาร์ดมองเห็น และเอ่ย “ใครควบม้าตรงมาดูไม่ชัด”

สักพักก็มีทหารควบม้าเข้ามา “เรียนท่านนายพล ตอนนี้กองเรืออังกฤษกำลังถล่มทัพเรือเราครับท่าน”

“เจ้าว่าอะไรนะกองเรืออังกฤษโจมตีทัพเรือหรือ แล้วผลเป็นอย่างไร”

“ไม่ทราบครับผม ท่านนายพลมีโนให้ผมมารายงานท่าน”

“ไปพวกเรากลับ” นโปเลียนบอกทุกคน และควบม้ากับกรุงไคโร ส่วนบักเคนก็เปลี่ยนจากอูฐเป็นม้า รีบควบตามนโปเลียนมุ่งตรงไปยังศาลากลางเมือง

“เป็นอย่างไรบ้างท่านนายพลมีโน ผลการรบเป็นอย่างไร เราสูญเสียมากไหม”

“เรียนท่าน นโปเลียนจากรายงานการสู้รบเราสูญเสียเรือไปสองร้อยลำ ครับท่าน”

“โอ พระเจ้าทหารที่เสียชีวิตจะต้องไม่ตายฟรี ท่านนายพลมีโน ท่านจงเตรียมตัวและท่านเป็นผู้บัญชาการรบทางทะเลไปตามล่ากองเรืออังกฤษและทำลายมันซะ”

“กองเรืออังกฤษมากันทั้งหมดเท่าไหร่” นโปเลียนถาม

“จากรายงานทหารที่ชายหาดเรือรบอังกฤษประมาณ 30 ลำครับท่าน”

“โอ เรือรบ 30 ลำจมเรือพวกเราไปสองร้อยลำ มันช่างน่านัก” นโปเลียนพึมพำ บอกให้เรือที่เหลือ ออกไปตามล่าเรืออังกฤษเดี๋ยวนี้

“ครับท่านนโปเลียน ผมจะไปเตรียมตัวและออกล่ากองเรืออังกฤษ”

“พลเอกกาลีเบอร์ ท่านรักษาการณ์อยู่ที่กรุงไคโร และให้ท่านแจ้งนักเคมี     นักชีววิทยา ให้สำรวจพันธ์พืชต่อไปทั่วอียิปต์ ส่วนนักโบราณคดี ให้ไปสำรวจ มหาปิรามิดกีซ่า ที่ผมเพิ่งกลับมา ผมคิดว่า พวกหัวขโมยมันสำรวจไม่หมด ยังมีสิ่งที่น่าสนใจอีกมาก ถ้าค้นพบอะไรเราจะนำกลับฝรั่งเศส โดยการสำรวจให้บูชาร์ดเป็นหัวหน้าสำรวจ ส่วนพลเอกบอนท์ให้ไปเตรียมทหารปืนใหญ่ ทหารราบ ทหารม้าให้พร้อม และให้แจ้ง หมอฮาห์เนมานน์ ให้ไปกับพวกเรา เราจะบุกตามล่ามูแรด และอิบบราฮิมที่ซีเรีย

พลเอกมีโน ได้รายงาน นโปเลียน

“ท่านครับคณะกรรมการดิเร็กตัวร์ ส่งข่าวมาว่า เนื่องจากท่านมีภารกิจต้องยึดอัฟริกาให้ได้ จึงส่ง ให้กับฌอง-บัพติส เกลฺแบร์ มาช่วยทหาร พร้อมกับทหารและปืนใหญ่จำนวนหนึ่ง”

“ดีแล้ว ท่านเกลฺแบร์ จะมาถึงเมื่อไหร่ คงจะเร็ว ๆ นี้”

“ดีอย่างนั้นท่านนายพลมีโน ท่านจงลาดตระเวน ค้นหากองเรืออังกฤษและ   ถ้าพบเรือของ ท่านเกลฺแบร์ ก็ให้กำลังส่วนหนึ่งเข้าคุ้มครองท่านมายังอ่าวอาบูกีร์”

“ได้ครับท่าน นโปเลียน”

หลังจากสั่งการเสร็จ นายพลนโปเลียนก็กลับจวนที่พักและพบกับเฟาเรส “เป็นอย่างไรท่าน เหนื่อยไหม ถ้าเหนื่อยเดี๋ยวหนูจะบีบนวดคลายเมื่อยให้” เฟาเรสบอกกับนโปเลียน

“เฟาเรส เราจะเดินทางไปซีเรีย เพื่อไปทำสงครามและถ้าสงครามสงบจะตามเราไปอยู่ที่ปารีสไหม” นโปเลียนหยั่งเชิงถามเฟาเรส

“อยากไป แต่ไม่คุ้นชินกับวัฒนธรรมของบ้านท่าน ขออยู่ที่ไคโรดีกว่า ท่านกลับไปฝรั่งเศสแล้วจะกลับมาอียิปต์อีกไหม”

“กลับซิ แต่เรื่องชวนให้ไปอยู่ที่ปารีส ยังมีเวลา เธอก็คิดทบทวนให้ดี อย่ารีบร้อนตัดสินใจ ด้วยความสัตย์จริงผมอยากให้เฟาเรสไปกับผม เพราะผมมีบ้านอยู่ที่ปารีสและที่มาเซย์ ลองคิดทบทวนดูให้ดี ผมรักคุณมาก อยากจะให้ไปอยู่ปารีส ไปถ่ายทอดวัฒนธรรมการเต้นระบำหน้าท้องที่ฝรั่งเศสใช้ชีวิตที่ฝรั่งเศสดีกว่าอยู่ที่อียิปต์ ที่ฝรั่งเศสเสรี เปิดกว้าง และจะนำไปดินแดนโลกใหม่ ถ้าผมยึดครองได้”

ต่อมาสเปนได้ยกดินแดนหลุยส์เซียน่าให้กับฝรั่งเศสในยุคที่นโปเลียนปกครอง

“แล้วท่านจะออกเดินทางไปซีเรียเมื่อไหร่ น่าจะอีกสองสามวันขอเตรียมกองทัพเสบียงให้พร้อม และผมก็รอพบท่านเกลฺแบร์ ที่กำลังเดินทางมา ถ้ายังไม่พบท่านเกลแบร์ ก็ยังคงต้องรอ” นโปเลียนบอกเฟาเรส

ท้องทะเลสีคราม ฟองคลื่นเป็นริ้วขาวกระจายตามการแล่นของเรือ เกลฺแบร์ ได้รับคำสั่งของ คณะกรรมการดิเรกตัวร์ ให้มาช่วยนโปเลียนทำสงครามที่อัฟริกา เกลฺแบร์ จำใจต้องเดินทางมา ใจจริงแล้วไม่อยากจะมาอียิปต์เพราะเป็นดินแดนที่ล้าหลัง

หลังจากรอนแรมในทะเลมาเกือบเดือน เกลฺแบร์ไม่ได้ทราบข่าว รัฐบาลออตโตมาน อังกฤษ รัสเซีย ได้จับมือเป็นพันธมิตร เพราะเรือของ เกลแบร์ออกเดินทางมาก่อนหน้า เพียงสามวัน ก็เกิดเหตุการณ์ของสามชาติรุมกินโต๊ะฝรั่งเศส

เกล์แบร์ได้แวะที่เกาะมอลต้าเพื่อนำแพทย์สนามที่หมอลาเรย์ได้ฝึกอบรมขึ้นเรือมาด้วย

อีกด้านหนึ่งพลเอกมีโนเมื่อได้รับคำสั่งจากนโปเลียนก็จัดเรือรบที่เหลือทั้งหมด ออกมาตามหากองเรืออังกฤษเพื่อแก้แค้นที่ถูกโจมตี จนเรือรบฝรั่งเศสจมและเสียหายสองร้อยลำ กองเรือรบของนายพลมีโนได้ตระเวนทั่วน่านน้ำแต่ไม่พบกองเรืออังกฤษแต่อย่างไร และภารกิจที่ได้รับมอบหมายคือรอคุ้มครอง เกลแบร์ที่กำลังเดินทางมาอียิปต์

“ผู้การมีเรือมุ่งตรงมาทางนี้” เรือชาติไหนดูให้ดี

“เรียนท่านเกลแบร์มีกองเรือกำลังมุ่งมาทางนี้”  ผู้การรายงานตามที่ได้รับแจ้งจากทหารที่อยู่บนเสากระโดงเรือส่องกล้องไปรอบๆ

“เรือของชาติไหน อังกฤษหรือเปล่า ถ้าอังกฤษบอกให้เรือทุกลำเตรียมอาวุธให้พร้อม เพื่อกองเรืออังกฤษจะโจมตีพวกเรา”

“ได้ครับท่าน”  ผู้การรับคำสั่งของเกลแบร์

“พวกเราเตรียมปืนใหญ่กราบเรือทั้งสองฟาก เตรียมอาวุธให้พร้อม”

“ได้ครับผู้การ”